| క. |
అతిమానుష మతిదివ్యం
బతిలోకము నతివిచిత్ర మతిగూఢతరం
బతిసమ మతివైభవగుణ
మతని మహిమ మరయ నజహరాదులవశమే.
| 226
|
శ్రీకృష్ణుఁ డుద్ధవుని గోపికలకడ కంపుట
| వ. |
అని యందఱు నెన్నందగు నమ్మహానుభావుఁ డొకనాఁ డుద్ధవునిం
బిలిచి యేకాంతంబున నిట్లనియె.
| 227
|
| క. |
తనువుం బ్రాణము దైవము
దనువున్ హృదయంబు పరమతత్త్వము నేనే
యని నమ్మి గోపకామిను
లనఘా! యేమైరొ వారి నరయఁగ వలయున్.
| 228
|
| క. |
ఏనమ్మిక గలవారల
మానక రక్షింతుఁ జాల మన్నింతు ననున్
మానవతులఁ జూడని యా
మానవతుల కేమి కొఱఁత మహితార్థంబుల్.
| 229
|
| వ. |
అని యనిచిన నతండు నందవ్రజంబున కరిగి నందునియింట నద్దినంబెల్ల
నధివసించి; మఱునాఁడు గోపికలం బిలిపించి కృష్ణసందేశంబు విని
పించిన వారలలోఁ బ్రౌఢయగు గోపకన్యక యొక్కర్తు ప్రాంతభృంగం
బుతోఁ గృష్ణానురాగద్యోతకంబగు నర్థాంతరంబు వొడమ నిట్లనియె.
| 230
|
| సీ. |
బృందావనాంతరామందవంజులమంజు
కుంజఖేలామనోరంజనంబు
యమునాతరంగిణీహ్రదఫుల్లహల్లక
మధ్యసంక్రీడాసమగ్రలీల
వ్రజభామినీమణిప్రకరధమ్మిల్లాగ్ర
కుందసేవంతికాబృందకలన
రాధావిలాసినీరమణీయమాలతీ
చారుశయ్యాతలాస్పందనంబు
|
|
