శ్రీకృష్ణుఁడు గోవర్ధనంబు నెత్తుట
| క. |
ఆర్తత్రాణపరాయణ
మూర్తీభవ దఖిలధర్మమునిజనవరదా
కర్తవు భోక్తవు నిన్నున్
గీర్తించెద మఖిలనాథ! కృష్ణ! ముకుందా.
| 74
|
| వ. |
వర్షభయంబుఁ జెందిన మమ్ము రక్షింపు మని ప్రార్థించిన గోపాలశేఖ
రుండు గోవర్ధనం బొకవ్రేల నెత్తె నపుడు.
| 75
|
| తే. గీ. |
వజ్రపంజరమున నున్న వాసిఁ గాంచి
గోపగోవత్సగోపికాగోగణములు
విస్మయము నొందె గీర్వాణవిభుఁడు మఱియుఁ
బూని యాకొండపై ఱాలవాన గురిసె.
| 76
|
| ఆ. వె. |
కరుణఁ బ్రోచె శౌరి కసుగందకుండ నా
ధేనువితతి గోపసూనుతతుల
నమృత[1]యుజులఁ జేసె నావేళ నిజశక్తి
నేమి సేయఁజాలఁ డీశ్వరుండు.
| 77
|
| సీ. |
"ఉఫ్" అని తానూఁద నుండు నేమింటిపైఁ
బుష్కలావర్తకాంభోధరములు
కట్టివ్రేయఁగలేఁడె గదిసి దామెనత్రాళ్ళ
నదలించి పర్జన్యు నైన నపుడె
ఒకపిడికిటిలోన నునుపనోపఁడె యని
వార్యంబులగు శిలావర్షతతుల
నెలమిఁ బుక్కిటిలోన నిలుపఁజాలఁడె ఘోర
వారిధారోగ్రప్రవాహములను
|
|
| తే. గీ. |
జిత్రముగ నమ్మహాత్ముండు సేయు మహిమ
లెన్ని లే వెన్ని గల్పింపఁ డెన్ని నిలువఁ
డెన్ని మాయింపఁ డెఱుఁగని వెన్ని చూపఁ
డతనికి నసాధ్య మెయ్యదియైనఁ గలదె.
| 78
|
- ↑ భుజులం జేసె
