ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది
రేకు: 0380-3 పాడి సంపుటం: 11-477
పల్లవి: సతులకుఁ బతులకు సాజమె యిది
యితవు లెంచుక తామే యేకములు నవుదురు
చ. 1: కూరిమి గలుగుసతి కోరి పతిఁ గాన కున్న
యేరీతి నయిన దూరు యిందరితోడ
దార దప్పి మగవాఁడు తనయిచ్చఁ దిరిగాడి
యీరసాన నే మనిన యెగ్గులునుఁ బట్టఁడు
చ. 2: అంకెకు రా కున్నవేళ నాఁడువారు మగవానిఁ
గంకి నేసి కన్నచోటఁ గాకు సేతురు
వంక లొత్తఁ బోఁడు తనవల్ల నేరుమి గలితే
మంకు దీరి తనుఁ దానె మట్టుకు వచ్చును
చ. 3: కాఁగినచెలియ తనకాఁగిటికి దగ్గరితే
లోఁగి తనవిభునికి లో నవును
వీఁగుచు శ్రీవెంకటేశ వెలఁదిఁ గూడితి విట్టె
చేఁగ దేర నే మిందుకు నెలవి నవ్వుదుమూ
