పుట:కాశీమజిలీకథలు -01.pdf/314

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట ఆమోదించబడ్డది

చేపనవ్విన కథ

303

నేనును దాని నోదార్చితిని. అదియొక పురుషుని ముట్టుకొని వేరొకని మరల ముట్టుకొనదు. గనుక నన్నే గాంధర్వ వివాహమాడినది. అంత మేమిరువురము ప్రద్యుమ్నుని వెదకుచు నయ్యరణ్యములోఁ దిరుగఁ జొచ్చితిమి. అటు తిరుగుచుండ నొకనాఁడు నీ విప్పుడు చెప్పిన యుద్యానవనమునందలి మేడలోనికిం బోయితిమి.

జనశూన్యమైన యామేడలో మూఁడురాత్రులు మేమిరువురము యదేష్టకామంబు లనుభవించితిమి. అంత నాల్గవదిన ముదయమున నా మేడయు నాలవంగియు నేమై పోయెనో కాని నేను దెల్లవారిలేచి చూడ నొక యడవిలో జెట్టుక్రింద నుంటిని. అప్పుడు భార్యావియోగము సైరింపలేక విరాగముతో యోగినై తిరుగుచుండ నొక నాఁడొక యోగిపుంగవుండు నాకు గనంబడియెను.

అతనికి మ్రొక్కి అయ్యా! నాభార్య యెందున్నది? యెప్పటికేని నేనుఁదానితో గలిసికొందునా ? యని యడిగితిని. అయ్యతి పుంగవుండు నా యెడఁ గనికరించి సంయోగినీదేవి నారాధించినం గలిసికొందురని చెప్పి ఈ యరణ్యము గురుతెరింగించెను. నేనును దిరిగితిరిగి నిన్నరాత్రి కీప్రాంతము జేరితిని ఇందీసుందరిని దొంగలు చెరదెచ్చుట జూచి జాతిధర్మంబు విడువక యోగదండములో నమర్చియున్న కత్తిచే జంపి యీ లతాంగియు నేనునుఁ నీ గుడిలోనికి వచ్చి యీ యోగినియొద్ద గూర్చుండు నంతలో నీవీతటాకములోఁ బడితివి. నిన్ను లేవదీసితిని. ఇదియే నా వృత్తాంతము.

నీవే యాప్రద్యుమ్నుఁడవై యాలవంగియే నీ చెల్లె లైనచో నీవు నాకు బావ వగుదువు ననుటయు నా ప్రద్యుమ్నుఁ డతనిం గౌగలించుకొని బావా! నిక్కముగా నిన్ను వరించినది నా యనుంగు సోదరియే దాని మరల నెట్లు గలిసికొందుము. అయ్యో! దానినిందు విడిచి యొక్క రుఁడ నేనింటికిఁ బోగలనా? దైవము కొంచెము మన కనుకూలుఁడై నట్లు తోచుచున్నది. లవంగికూడ మనతోఁ గలిసినచో నీ యతి కనేక వందనములు పెట్టెదము. ఈ దేవి కనేకముగాఁ బలులిప్పింతుమని యాకురముగాఁ బలుకుచున్న యన్న మాటలను పతి వచనంబులును విని యోగినిగానున్న యా లవంగి, అన్నా! ప్రద్యుమ్నా! యోహో నాథా! మీరింక నాకై చింతింపకుడు నేనే లవంగిని. మనయెడ దైవమునకుఁ బూర్తిగా ననుగ్రహము వచ్చినది. ఈ సంయోగినీదేవి యనుగ్రహమే మరల నందర నిచ్చోటికి చేర్చినది. నా వృత్తాంతము వినుండని తన కథయంతయు వారి కెఱింగించెను. అప్పుడు ప్రద్యుమ్నుడు పట్టరానిసంతోషముతో జెల్లెలిం గౌగలించుకొని కన్నుల నీరు గార్చుచు గొండొక సేపు మేనెఱుంగక దైవమును ధ్యానించుచుండెను.

అంతలో మరల విచారమును దెచ్చుకొని యతండు లవంగి కిట్లనియె. అమ్మా! మన యాపదలన్నియు దైవము దాటించెను. మన తండ్రిమాట మనము