కుమారకేసరి కథ
173
ఉ. మిక్కిలికన్నుబొట్టువలె మేన నలందిన బూదె గందపున్‌
జక్కనమట్టు లఱ్రునను జేర్చినపామును బూలదండగా
మక్కవనేన్గుతొల్వలువమాడ్కి గనుంగొనుఁ గొండిపట్టి ని
న్నెక్కుడెదన్‌ దలంతు నను నేలుమ లేనెలఁదాల్కు దేవరా.
ఇట్లు స్తుతించి సాష్టాంగ నమస్కారంబొనరించి లేచి యెందైన విశ్రమింప నెంచి యందొకమూల మాణిక్యమణిఫలకముతో జెలువగు నరుగుమీద కేగి యుప విష్టుండనైతిని.
ఇంతలో బ్రాంగణమున మణిభూషణమున చప్పుడు లుప్పతిల్ల నా వంక దిల కించితిని. స్త్రీరాజ్య పురక్షోభంటువలె, శృంగార మహార్భాటము లీల, సౌందర్యమేళము విధమున యౌవన ప్రసిద్ధార్దముగతి నతికుతూహల కోలాహలమున నడచుచు, మకర వాహనుని బ్రకటించు మన్మధసైన్యమువలె గాంచీముఖాభరణాగ్రంబుల మకరరత్న చిహ్నములం దాల్చి, వెన్నెల కిక్కయగు చంద్రుని కుటుంబముగతి నతి ప్రకాశమాన మగు మౌక్తిక హారంబుల ధరించి యాందోళికల విలసిల్లువసంతుని జ్ఞాతివర్గంబువిధం బున గర్ణపాశముల నూగు గుండలశ్రీలవహించి, రతీదేవి పరిగ్రహించిన కాటుకబరిణెల వడుపున గరాగ్రముల లీలాకువలయములబూని, పాతాళసంభూతమగు తిమిరినికు రుంబముకరణి సవిరళంబుగ గురులబెడంగుగాంచి, నభంబునుండి దిగివచ్చి చలించు తార కానికరము లీలభ్రమించుమౌక్తిక హారంబులబూని దిగ్గజముల శిరస్సిందూరరాగము దిక్కుల బ్రసవింప లగ్న మైనట్లరుణకాంతుల నొప్పు నడుగుదామరల దాల్చి, సము ద్రము వెడలివచ్చి ముఖసంమిళితమై యున్న నిద్రుమదళంబు దెన్నున సహజ శోణాధరబింబము బొంది. స్వర్గమునుండి యేతెంచిన పారిజాతపరిమళముగతి నామోద నిశ్వాసవైభవము గలిగి, లావణ్యజలై కసముద్రమై, కింకిణీరణితరవై కారవమై, ఆభరణ ప్రభలకేకాభ్రమై, త్రిభువనలక్ష్మికి క్రీడాపుత్రికౌఘమై, గుళికాదనుర్ధరుండగు మనో భవుం డనవరతము విడుచుమరకతోపలగుళికలవలె మధుపముల మూగికొను ముఖ సమీరసౌరభము గలిగి యనన్యయువతీసామాన్యమగు కన్యాసమూహము గోచర మయ్యెను.
ఆ సమూహమధ్యమున నతిధవళాపత్రము నీడనొయారముగ నడచుచు జంద్రమండలమునుండి యేతెంచిన లక్ష్మివిధమున నొప్పుచు, సావిత్రీధ్యానపరతంత్రు డగు ప్రజాపతిచే సృష్టింపబడుట నాదేవీస్వరూపమునే వహించిమించుచు, నాకన్యాసమూ హమున కెల్లనేలికయై కనుపించుచు, సర్వాంగసుందరియగు నొకతరుణీలలామ నాకు నేత్రపర్వమొనరించెను.
శా. ఆ వామాస్తనయుగ్మశృంగ కలితోద్యస్మందరాహార్య స
ద్వ్యావృత్తోత్తమ విగ్రహాతిశయ లావణ్యాబ్ది నాస్యేందుబిం
బావిర్భావము, నోష్ఠకౌస్తుభభవం, బామోదనిశ్వాసశో
భావంతంబగు నాసికామరనగోత్పన్నంబు గల్గెన్‌ వడిన్‌.
