అని నే నూరుకున్నాను. నేను పోతానంటే నన్ను సవారినాధం పోనిచ్చాడు కాడు. ఇంకా యేం జరుగుతుందో అని నాకు భయం పట్టుకుంది.
స - (భంట్రోతుతో) సమాజంనించి అమ్మగా రొచ్చారా?
భం - రాలేదండి.
స - ఏమో?
భం - ఆడోరి కందరికీ ఈయాల సంబరం దినంటండి, సాలుసంబరం కామోసు.
స - అమ్మాయి, మువ్వా! రవ్వ రాలేదూ?
రవ్వ సవారినాధంగారి రొండోకూతురు.
ము - వాళ్ళ నవసమాజభవనం ఈవేళ తెరుస్తారు. (పొట్టిగా ఉన్న వీధిగోడమీంచి చూసి) అదుగో, అక్కడికి ఈ దార్నే వెడతారు గావును!
ఒక్క చిటిగెలో మేం నడిచివచ్చిన వీధిచివరనించే ఆరుగురు క్రాపుజుట్టువాళ్ళు, ఇద్దరిద్దరు చొప్పున మూడువరసల్లో నడిచివస్తూ మాకు కనిపించారు. మొదటివరసలో ఉన్న రవ్వ, చేత్తో, ఒక పటంకర్ర నిటాగ్గా పైకి పట్టుగుంది. ఆపటం మీద పెద్దఅక్షరాలతో “మానవ ప్రకృతి సమాజం - చంద్రభవనం” అని రాసి ఉంది. కాక, ఆ అట్టమీదే రెండు బొమ్మలున్నాయి. రెండు బొమ్మలూ ఒకే వ్యక్తివి. కాని, ఒకబొమ్మ స్త్రీ గానూ, ఇంకోటి పురుషుడుగానూ ఆవ్యక్తిని ద్యోతకం చేస్తున్నాయి. రెండు బొమ్మల్లోనూ ఉన్న వ్యక్తి ముఖానికీ, ఆ అట్టకర్ర పట్టుగున్న రవ్వయొక్క ముఖానికీ తేడా ఒక్క రవ్వకూడా లేదు.
స - (నాతో) మా రవ్వకి ఇదో చాదస్తం అండి.
నే - చాదస్తమేమండీ! నిక్షేపంలా ఉంది.
స - రవ్వ ఎప్పుడూ నాతో వాదన. పరమాత్మ తనికిమల్లేనే ఉండి ఉండాలని.
నే - అల్లాగే మరీ! మరి నాకు సెలవా?
స - మా ఆవిడ వచ్చేవేళ కావొచ్చింది, ఉండండి.
నే - మీకు బోలెడు పని ఉన్నట్టుంది. ఇంకా భోయినం లేదాయిరి!
స - ఫరవాలేదు లేస్తురూ!
అని ఆయన లోపలికెడదాం అని చూస్తూండగానే, ఆవీథి రెండోవేపునించి ఒక పెద్ద తొడతొక్కిడిలాగ స్త్రీ జనం వచ్చేస్తున్నారు. కోలాహలం ముందే వస్తోంది. పెద్ద జండా పుచ్చుగుని ఎదట నడిచి సమీపిస్తున్నారు నాయకురాలైన చీమమ్మగారు - అనగా సవారినాధం సతి. తక్కినవాళ్లంతా, వెనకాల, ఎడంచేత్తో చిన్నజెండా, కుడిచేత్తో పూలదండా పట్టుగుని ఘోషణ అరుపులు అరుస్తూ బిలబిలలాడుతూ, ఒకర్ని ఒకరు తోసుగుంటూ, దిగలాగుతూ, కదల్తున్నారు. పెద్దజండామీద “ఎల్లకాలం పాతవాడేనా!”, “కలకాలం పూర్వఘటమేనా!” లాంటి ఎన్నిక రోకళ్ల పాటల చరణాలు రాసి ఉన్నాయి.
స - (గీసిన కందలా మొహం చేసుగుని నాతో) చూశారా! దాని అర్థం ఏముటో గమనించారా?
నే - ఎన్నికలండీ! అదోటేగా విషయం!
స - మీ తలకాయి. నాకు దానర్థం స్పష్టంగా తగుల్తూంటే పెడర్థం సమర్థిస్తా వేమిటయ్యా?
నే - చిత్తం. ఇంతటితో నాకు సెలవా?
భమిడిపాటి కామేశ్వరరావు రచనలు - 1
181
హాస్యవల్లరి
