పుట:హరివంశము.pdf/99

పూర్వభాగము - ఆ, 2

51

క.⁠

శ్లోకంబులు రెం డివె య, స్తోకగభీరార్థవచనశోభితములు నీ వా[1]కాంపిల్యాధీశ్వరుఁ, డాకర్ణింపంగఁ జదువు మనుఁగులు నుండన్.

⁠ 209

ఆ.⁠

వినిన యపుడ ధరణివిభుఁ డగ్రహారంబు, లును ప్రభూతవస్తుధనచయములు నిచ్చు నీకు దీనఁ బొచ్చెంబు లేదు మో, దంబుఁ బొందు మధికధర్మనిరత.

⁠ 210

వ.⁠

అని యతని కవ్వాక్యద్వయంబు విదిశంబు సేసి యాశ్వాసించి యామంత్రబాణం బొనర్చి వెడలి చని.

⁠ 211

క.⁠

రాగాదిదుర్లభంబు [2]ను, పాగతసత్యాద్వయోదితానంద నిరు ద్వేగము నగు యోగం బా, యోగీశ్వరు లొంది చెంది రుత్తమసిద్ధిన్.

⁠ 212

వ.⁠

ఇక్కడ బ్రహ్మదత్తునకుం దత్పితామహుం డగు విభ్రాజుండు తొంటి తపస్సమయ సంకల్పంబువలనం బుత్రుం డై విష్వక్సేనుం డనం బ్రభవించె నట్లు లబ్ధసంతా నుం డై యతండు దేవీసమేతంబుగా నగరబహిరుద్యానంబున విహరించుచు నొక్కనాఁ డేకాంతంబున.

⁠ 213

క.⁠

ఒకచీమ తనప్రియుడు కా, ముకుఁ డై యర్థిఁ దెలుపంగ మును బూనిన కిం కకుఁ బాయక భంగించు ప, లుకు లాకర్ణించి తగఁ బెలుచ నవ్వుటయున్.

⁠ 214

క.⁠

మానిని యెంతయు సిగ్గును, దీనతయును గదిరి పెక్కుదినము లనశన ధ్యానపరిమ్లానత[3]మెయిఁ, దానూరక యున్నఁ బ్రభుఁడు తద్దయు వంతన్.

⁠ 215

వ.⁠

నిత్యంబునుం దలంచి యవ్విధంబునకు నిమిత్తం బడిగిన నవ్వెలంది నీవు నవ్వుట నన్ను గేలిగొనినచందంబ యందు సందియంబు లే దట్లు గావున జీవితం బింక నేమిటి కనిన నతం డానవ్వునకుం గారణంబు సెప్పె నెంత సెప్పిన నయ్యింతి నమ్మని నెమ్మనంబుతోడ.

⁠ 216

చ.⁠

పురుషవరేణ్య యేల యిటు పొచ్చెపుమాటల న న్మొఱంగె దె వ్వరు జనకోటియం దెఱుఁగువారు పిపీలికపల్కు దేవతా వరమున నొండెఁ దొల్లిటిభవంబు తపంబున నొండె నద్భుతా ధ్వరవిధి నొండెఁ గాక గరువం బగు తత్పరిబోధ మబ్బునే.

⁠ 217

క.⁠

నీ నగవునకుం గారణ, మే నమ్మం దెల్లఁగాఁగ నెఱుఁగఁగ నది యె ట్లైన నొనర్పక యుండిన, నే నిదె నీయానఁ బ్రాణ మింతట విడుతున్.

⁠ 218

వ.⁠

అనిన నతం డెయ్యదియునుం జేయనేరక యయ్యాపదకుం బ్రతీకారంబు చింతించి యార్తశరణ్యుం డగు నారాయణు నుద్దేశించి యుపవాసంబుతో నాఱుదినంబులు పడియుండ నాఱవనాఁటి వేకువనుం గలలోన వచ్చి యద్దేవుండు.

⁠ 219

క.⁠

వినుమీ [4]రేపకడయ ని, న్ననుపమశోభనము వొందు ననుమానము లే దనఘా విడువు విషాదం, బనియె నతఁడు మేలుకనియె నక్షణమ తగన్.

⁠ 220

1. కాంపిల్యపురీశ్వరుఁ
2. న, నాగతనిత్యా
3. యై; తో.
4. రేకడపల