ఉత్తరభాగము - ఆ. 6.
379
లయంబు నొందెడుపాకంబు గైకొనియున్ననన్నుం గని సమాధిసమవసానం బగు
సంనందాఁక నాయితం బై నిలిచి యనంతరంబ పరిచరపరతంత్ర యై సమీపంబున
నున్నశైలనందన యునికియుం జూచి.65
చ. అతులితమోహనాస్త్రము రయంబున వెంట సమర్చి విస్ఫుర
ద్రతిరశనాపకర్షణధురంధర మైనకరంబునన్ సము
ద్ధతిఁ దెగనిండఁగాఁ దిగిచి తార్కొని నాహృదయంబు నల్లల
క్షితముగఁ జేసి యేసె నిజజీవితనిస్పృహుఁడై మురాంతకా.66
వ. ఇ ట్లేయుటయును.67
చ. కదలి మనంబు నూతనవికారము నొందఁగ నేను బార్వతీ
వదనసరోరుహంబుపయి వావిరి నిల్పితిఁ జూడ్కి వేడ్క న
మ్ముదితయుఁ బ్రస్ఫురత్పులకముగ్ధము లైననిజాంగకంబు లిం
పొదవఁగ నుండె మేఘసమయోత్థకదంబకవల్లిచాడ్పునన్.68
క. ఇది యేమిచంద మేటికి మది యిట్టిద యయ్యె ననుచు మఱి యొయ్యన యేఁ
బదిలుఁడనై నలుదిక్కులు, వదలక పరికించునపుడు వల నొప్పంగన్.69
క. తనకుఁ గలయమ్ము లన్నియు, మునుకొని యేయుటకుఁ బూని మున్నున్నతెఱం
[1]గున నచల మొప్ప నిలిచిన, ఘనుఁడు మనోభవుఁడు నాకుఁ గానఁగఁబడియెన్.70
తే. ఆదురాత్మునిచేత యయ్యది మహాప, రాధిఁ బఱచుట యెందు నర్హంబ కాదె
యని తలంచునాతలఁపుతో ననలుఁ డుప్ప, తిల్లె రోచులఁబటుఫాలదృఙ్ముఖమున.71
చ. అలుఁగకు తప్పుపై సైపు కుసుమాయుధుఁ గావుము దేవ యంచు నా
కొలఁదిన దేవతల్ చదలఁ గూడి యెలుంగులు సూపి వేఁడ నే
కొలఁదులఁ బోవ కట్లు దలకొన్నహుతాశనుఁ డంతలోనఁ బూ
విలుతునిఁ జుట్టుముట్టుకొని వ్రేల్మిడిలో నొనరించె నీఱుగన్.72
శివుఁడు శ్రీకృష్ణునిమాహాత్మ్యము నభివర్ణించి స్తుతి చేయుట
తే. పిదప బ్రహ్మాదిసురలు సంప్రీతితోడఁ, జేరి యెఱిఁగింపఁ గందర్పచేష్టితంబు
త్రిభువనములకు హితముగాఁ దెలిసి యేను, గ్రమ్మఱంగనుఁ గలిగింపఁ గరుణపుట్టి.73
వ. లోకపితామహునిర్దేశంబునుం గలుగుటం జేసి భవదీయపుత్రుం డై జనియించు
నట్లుగా ననుగ్రహించితి నతండు రుక్మిణీప్రథమప్రసవంబునఁ బ్రద్యుమ్నుం
డనంబ్రసిద్ధనామంధేయుం డై సర్వగుణంబుల నిన్నుం బోలుకుమారుం డమ్మారుం
డుదయించి తనయైశ్వర్యం బంతయు వహించి యీదృశరూపంబున జగన్మోహనుం
డైయున్నవాఁడు. నీవు పూర్వంబునందును నధికతపం బొనర్చి తిప్పుడు పరమ
తపోనుష్ఠాననిర్వాహకుండవు నైతి నీదైనయీభవిష్యత్తపోవిభవంబు నెఱింగి
యింతవట్టునకును ఫలరూపంబుగాఁ గొడుకు మున్న యిచ్చుట యిట్లు సువ్య
- ↑ గున నచ్చముగను
