పుట:శ్రీవేంకటాచలమాహాత్మ్యము (తఱిగొండ వేంకమాంబ).pdf/61

54

శ్రీవేంకటాచలమాహాత్మ్యము

⁠

వ్యాపించెం ద్రిజగంబులందు సుకృతవ్యామోహ మై శ్రేయమై.

⁠ 189

వ.⁠

ఆలింగంబు నిర్జరప్రకరంబులచేతను సజ్జనంబులచేతం బూజఁ గొనంబడిన కారణంబునఁ గపిలలింగంబని ప్రసిద్ధంబయ్యె.

⁠ 190

ఆ.⁠

సగరనందనులకు సద్గతి నొసంగి యం దున్న భోగవతి మహోన్నతముగ వేగ లింగమూర్తి వెంటనే ధాత్రి భే దించి వచ్చి కపిలతీర్థ మనఁగ.

⁠ 191

క.⁠

ప్రవహించి సకలజనముల భవతాప మడంచి లోకపావని యయ్యెన్ భువి నాఁటఁ గోలె భక్తిఁగ నవగాహముసేయుచుందు రమరులు మనుజుల్.

⁠ 192

సీ.⁠

కపిలతీర్థమునఁ జక్కగఁ జక్రతీర్థంబు         ప్రవహించు మును దేవపతి యహల్య నెంచిన యఘము పీడించుటంజేసి యా         జలమున స్నానంబు సల్పె మఱియుఁ దదుపరిభాగానఁ దనరు విష్వక్సేన         తీర్థంబు సుకృతవృద్ధియు నెసంగి ప్రవహించుచుండు పూర్వము వరుణాత్మజుం         డైనవిష్వక్సేనుఁ డచటఁ దపము

⁠

తే.⁠

సలుపఁగా మెచ్చి హరి వచ్చి శంఖచక్ర యుగళ మపుడిచ్చి పరివారయూథములకు గర్తగాఁ జేసినందున క్ష్మాతలమున నతనిపే రన నాతీర్థ మలరుచుండు.

⁠ 193