పుట:శ్రీవేంకటాచలమాహాత్మ్యము (తఱిగొండ వేంకమాంబ).pdf/256

చతుర్థాశ్వాసము

249

⁠

తనమం దప్పుడు తాన దెచ్చుటకుఁ బ్రాతఃకాలమం దొక్కఁడే.

⁠ 179

సీ.⁠

అరుగునప్పుడు వరాహస్వామి వృషభాసు         రునితోడఁ బోరాడి దునిమివైచి యవల భూదేవితో నఖిలపర్వతగుహ         సానుశృంగములందు సంచరెంచి బహువత్సరములకుఁ బన్నగాద్రిఁ దలంచి         మఱలివచ్చుచు నున్నమార్గమునను నరునిచందమున శ్రీహరి నిల్చియుండఁగఁ         గని నరుంబోలి రక్కసుఁ డొకండు

⁠

తే.⁠

క్రచ్చరం జూచి పోరాడ వచ్చినాఁ డ టంచుఁ గడునట్టహాసంబు మించి చేసి దిగ్గజంబులు మూర్ఛిల్ల దృఢముగాను ఘుర్ఘురారావ మొనరించె ఘోరముగను.

⁠ 180

క.⁠

ఆరభసంబున కులుకుచు నారాయణుఁ డదిరి చూచి సనపొదలోనన్ దూఱుకొనంగాఁ గని యా దారిని గిటిదేవుఁ డరిగి దర్పము మీఱన్.

⁠ 181

క.⁠

ఘోరాకారుం డగుచును గోరులు గీటించి యంత గొబ్బునఁ బొదలో చూఱున ఘోణిం గని యపు డూరక యొకమూల విష్ణు వొదుకుచు నుండెన్.

⁠ 182

వ.⁠

అట్లుండి కన్నీళ్లు నించుచుండ నతనిదీనదశం జూచి దనుజుండు గాఁడు దనుజాంతకుం డని తెలిసి నిష్కారణంబుగ నితని

⁠