తృతీయాశ్వాసము 111
భామినీమణి నాతపఃఫలమె కాక
యున్నఁ దియ్యనిరుచుల మే లొంద నేల. 138
క. అని వనరు వనరుహాక్షుని
గనికరమున నూఁది పలికె ఘనత యొకిం తై
నను లేకను శ్రీదాముఁడు
చను వొప్పఁగ బావమఱఁది సరసము దోఁపన్. 139
క. ననుఁ గనుఁగొను ననుఁ గనుఁగొను
మనుచును గోటానకోటు లంగన లుండన్
మునిగెదు రాధను దలఁచుచు
ఘనమోహరసాబ్ధిలోనఁ గమలదళాక్షా. 140
క. మాయక్కకన్న రాధిక
యే యెక్కువ యైసచాన యెఱిఁగింపు మదే
యీయమ నాయమ నెన్నఁగఁ
బ్రాయంబున రాజుబంటువాసి దలంపన్. 141
ఆ. వావి గాని వావి వయసునఁ గడుఁ బెద్ద
గుట్టు లేదు మిగుల గట్టువాయి
బుద్ధి గాదు మాను పెద్దాపె దండు మం
కెనకుఁ జే టనంగ వినవె కృష్ణ. 142
ఉ. నా విని యల్క దొల్క యదునాయకుఁ డి ట్టనె బోంట్లజాతులన్
భావము మర్మకర్మములుఁ బ్రౌఢతనంబును దారతమ్యముల్
కోవిదకోటికే తెలిసికోఁ దగు నంతియె కాని కానలన్
గోవులమేపుపల్లరపుగొల్లనికిం దెలియంగ శక్యమే. 143
సీ. తాఁ గన్నకూఁతురై తగునుడిపడఁతిని
బెనఁగిననలువ కే ఘనత దఱగెఁ
దనగురుపత్ని యై ఈ తనరారుతారను
గదిసినరాజు కే కొదవ వచ్చె
