పుట:మత్స్యపురాణము.pdf/125

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

122

చతుర్థాశ్వాసము


భక్తిసంపన్ను లగునట్టి పాపరతులు
పొందుదురు రౌరవంబుల భువనవంద్య.

144


క.

కీటం బైనను మీదయ,
పాటిల్లిన నింద్రుఁ డగును బాకాహితుఁడున్
గీటం బగు మీదయకును
సూటిగ వర్తింపఁడేని శుభగుణనిలయా.

145


క.

ఏవివరంబును నెఱుఁగను
గావింపఁగలేను నిత్యకర్మాద విధుల్
శ్రీవల్లభ దయచేయుము
కైవల్యము నస్మదీయకాయముతోడన్.

146


వ.

అని పుండరీకుండు విన్నవించిన సంతసించి యప్పరమపురుషుండు నిజకర
కమలంబునఁ దదీయశరీరస్పర్శనంబు సేయుచు నిట్లనియె.

147


మ.

రమణీబంధుజనాప్తులన్ విడిచి తద్రాజ్యంబు వర్జించి దు
ర్దమకామాదులఁ జెందనీక హృదయస్థైర్యంబునన్ మించి తీ
వమితాస్మద్గుణకీర్తనావ్రతముచే నాహ్లాదయుక్తుండ నై
విమలంబైన గుణంబు గల్గ నిను నే వీక్షించితిం బుత్త్రకా.

148


క.

చలితులు గాక దృఢంబుగఁ
దలఁపున మముఁ దలఁచునట్టి తత్త్వజ్ఞుల మ
న్నిలయమునఁ బాదుకొల్పుదుఁ
జలమునఁ దద్విహితహర్షసంయుక్తుఁడ నై.

149


క.

భూరమణ నీవు జగముల
మీఱి మముం దలఁచుటకును మెచ్చితి మదిలో
నేరీతి నీవు గోరితి
వారీతిన చనఁగవలయు నస్మత్పురికిన్.

150


వ.

అని యిట్లు పుండరీకాక్షుం డానతిచ్చిన యనంతరంబ యప్పుండరీకుండు దధి
వేశసంగంబున దుగ్ధంబులు దధిరూపంబులు దాల్చుచందంబునఁ దత్కరస్ప
ర్శనంబున దివ్యశరీరసమేతుండై పరమభాగవతాగ్రణ్యుండై దివిజులు స
న్నుతింపఁ దద్రమావిభుం గొలిచి పరమపదంబునకుం జనియె. నట్లు గావున లక్ష్మీ