12
శ్రీరంగనాథరామాయణము
ద్విపద
చతురనర్తనకళా సంగీతగతుల - నతనికిఁ దమయొప్పు లర్థిఁ జూపుటయు 320
నాపుణ్యనిధి వారి నాఁడువా రగుట - రూపింపనేరక రుచులఁ జేపడక
యలసయానముల నీయడవిలో నొప్పు - మెలఁగెడు నివి వింతమృగములోఁ గాక
యనుచుండ నొక్కనాఁ డతివలు ప్రీతిఁ - దనుఁ జేరవచ్చినఁ దప్పక చూచి.
చన్నుల పే రడ్గి, చన్నులమీఁద - నున్నహారములకు నుపదేశ మడిగి,
“మాకుఁగొమ్మొక్కటి దుఃస్తకమ్మునను - మీకుఁగొమ్ములురెండు మెరసె ఱొమ్మునను:
నేవృక్షములఁ గల్గె నివి యపూర్వములు?-మీవల్కలము లతిమృదులంబు లరయ ;
మాజటాబంధంబు మాడ్కివిగాపు - మీ జటాబంధము ల్మెఱుఁగులఁబొదలె ;
మేనిబూడిదెఁపూత మేల్తావిగొట్టు - వీనులవిందు లీవేదనాదములు ;
కని విని యెఱుఁగ మిక్కాననభూమి - మునులకు నీ వేషములు గలవొక్కొ?
ఎక్కడిమును?"లన్న నింతు లాఘనుఁడు - చిక్కుట భావించి చెలఁగి నవ్వుచును 330
"నానుపూర్విగ శ్రుతిహారియౌ సామ - గానంబుపాడి, చక్కఁగఁ బదక్రమము
శుద్ధమార్గంబునఁ జూపంగ నేర్తు, - మిద్దర మాచర్య లెఱుఁగ మీతరమె?"
యని నేర్పుమాటలనమ్మునిస్వామి - గనుఁబ్రామి, మఱియు నక్కన్యకామణులు
“ఎవ్వరితనయుఁడ? వెవ్వఁడ? వేల - యివ్వనంబున నుండు? టెఱిఁగింపు " మనుడు
“అమలకీర్తులఁ బుణ్యుఁడగు విభాండకుని - కొమరుండ; ఋశ్యశృంగుండు నా పేరు;
విపులతపోనిష్ఠ వెలయ నీ యడవిఁ - దపము సేయుటకు నై తగిలి వర్తింతు,
భాగీరథీస్నానపరత మాతండ్రి - యోగిపుంగవులతో నొగి నేగినాఁడు;
ఒండుదేశంబుల నెఱుఁగక యిచట - దండిమైఁ దపములు తగవొప్పఁజేసి,
కదలకయున్నాఁడు ఘనత మాతండ్రి - సదమలచిత్తుఁడై సద్బక్తి నిపుడు.
వినుఁడు మీ రిచటికి విచ్చేయుకతన - ననఘుండనైతిఁ, గృతార్థుండ నైతి; 340
మాతండ్రికృపచేత మఱియు నిచ్చటను - నాతతంబుగఁ దప మనువొంద నెపుడు
చేసి యిచ్చట నుందుఁ జతురతతోడ - వాసిగా వనముల వరుస మిమ్ములను
గనినయప్పుడు నాకుఁ గడుఁజోద్యమయ్యె - ననునొందఁ బోదమా యాశ్రమమునకు?"
నని మునులను వారియాశ్రమంబునకు - గొనిపోయి ఋశ్యశృంగుండు పూజించె,
నెలనాగ లమ్ముని యిచ్చినపూజ - యలరచుఁ గైకొని, యతని వీక్షించి,
మునివర! మావనంబునఁ దెచ్చినార - మనుపమఫలరాజ మనుచు లడ్వములు
అతిరసంబుల మనోహరము లైనట్టి - యతిరసంబులు వడ లలరుమండిగలు,
సారమౌ రసములు చవు లుగ్గడించి - పేరుపెట్టఁగరాని పెక్కుభక్ష్యములు
నిచ్చిన నమలుచు నెడనెడఁ జవుల - మెచ్చుచుఁ దనిసి యామెలఁతలఁ జూచి
గ్రుక్కిళ్లు మ్రింగుచుఁ గొసరి యడ్గుచును - జొక్కుచు నందంద సొరిదిఁ జేచాచి. 350
ము న్నిట్టిఫలముల మునివరులార! - యెన్నఁ డేనెఱుఁగను నేవనంబులను:
