౨౦ ( 20 )
తా త ము చ్చ టు లు
పండుగనాడు భోజనములైనవెనుక జమీందారుగారు స్వయముగా వియ్యంకునకు క్షీరాబ్దితాపితా బహుమతినినిచ్చెను. బాలకుడగు కేశవచంద్రునిచే నల్లుళ్ళకు, మేనల్లుళ్ళకు, లక్ష్మీపతికి, శ్రీరామమూర్తికి బహుమతుల నిప్పించెను. ఆడవారికి జమీందారిణియు, నాయమ కొమరితలు నిచ్చిరి. అందరును క్రొత్త వస్త్రముల ధరించిరి.
పండుగ మరునాడు సుబ్బారాయుడుగారు కుటుంబముతో కొత్తపేట వచ్చి చేరిరి. సుబ్బారాయుడుగారి ముత్తాతగారి పెద్దకుమారుని కుమారుడు రాధాకృష్ణయ్యగారు దొడ్డంపేటనుంచి విచ్చేసిరి. డెబ్బదియెనిమిదేండ్లవృద్ధు. బండియెక్కడు. ఎంతదూరమైన నడవగల శుద్ధసత్వుడు. ధవళమై నెరసిన మీసములతో, జుట్టుతో భీష్మునివలె నాజానుబాహుడగు మానిసి. సుబ్బారాయుడు గారికన్న నెక్కువ సత్వముగలవాడు.
‘ఒరే సుబ్బారాయుడూ! పిల్లలు మేకలు కులాసాగా ఉన్నారురా! చూసివద్దాము, మళ్ళీ చూడ్డంపడుతుందో లేదో అని వచ్చాను. చిక్కావేమిటి? ఏమిటో ఈ రోజుల్లో నీఅంత చిన్నతనంలోనే ముసలితనాలురా. ఏరీ నీ కొడుకులూ! వీడు పెద్దాడా? చిన్నాడా వాడు? నలుగురేగా కూతుళ్ళు నీకు? అది పెద్దగా? నీపిల్లలేరీ, శ్రీరామమూర్తీ? ఆ గొట్టికాయవెధవ నీకొడుకే! పరవా లేదురా నీ సంతానమూ, సంతానం సంతానమున్నూ. ఏదీ నా కోడలు. రాజమండ్రి పెళ్ళికి వద్దామనుకుంటే విజయనగరం వెళ్ళాలిసొచ్చింది. నడిచి వెళ్లవలసిందే. కాని ఈ పట్టు రైలులో వెళ్ళాలి తప్పదని మా చలమయ్య చంపాడురా. వెధవ రైలు. దానికన్న నేనే ముందు వెళుదును. కాని అదీ ఒక విచిత్రంగానే ఉంది. రైలెక్కడం అదే మొదలు. ఆస్తి ఏమాత్రం సంపాదించావు?’
‘ఉంది, బాబూ! నీ వెరగనిదేవుంది!’
‘నీపని బాగుంది అన్నారులే. జమీందారుతో సంబంధం చేశావుట. సంతోషం. నీ రెండోకోడల్ని చూడాలి. రాజమండ్రి వెడుతున్నా. నే నక్కడికి వస్తానని నీ వియ్యంకుడికి రాయి. వెళ్ళి చూసి మోటారెక్కి ద్రాక్షారం వెళుతా.’
‘నువ్వు ఒక వారం, పదిహేనురోజు లిక్కడుండాలి బాబూ!’
‘వీల్లేదు రా!’
‘అలా అంటే పనికిరాదు.’
