సప్తమాంకము] సీతావనవాసము 95
లవు : అమ్మా, కాలవిలంబన మగుచున్నది. నన్నుఁబోనిమ్ము. [కౌఁగిలి విడిపించుకొనును.]
సీత : నాయనా, నా మాటవినరా.
నాదుముద్దుకూన, నాకన్ను వెన్నెలా,
నాదు భాగ్యరాశి, నాకుమార,
పుత్రశోకవహ్నిఁ బొగిలింప నెంచితే ?
రార కన్నతండ్రి, రణమువలదు.
లవు : అమ్మా, యాకూళలకు అన్నయ్యను నప్పగించి నన్ను సుఖముండు మనియెదవా ?
అన్నను నొంచినట్టి యభియాతిబలంబులు చెట్టుపుట్టలన్
వెన్నడి మున్నడింబఱవ భీషణసంగరమందు మబ్బులోఁ
జెన్నగు మించునా మెఱసి చిందఱవందఱచేసి శౌర్యమ
భ్యున్నతి నొందఁ దెచ్చెద సహోదరు నీవు ముదంబుఁబొందఁగన్
సీత : మాండవ్యా, యిఁక నేనేమిసేయుదును ? ఈలవుఁడు నామాట సరకు సేయకున్నాఁడు ?
మాండ : అమ్మా, నీవు బ్రతిమాలినను విననివానికి నా సదుపదేశము చెవిని దూరునా ?
లవు : తల్లి నీవైన వాల్మీకి తాతయైనఁ
దాపసేశ్వరులైన విధాతయైన
అన్న యవమానమునకు రోషాగ్నిరగులు
నన్ను నిలుపంగ లేరని నమ్ముమమ్మ.
