(భార్య అక్కడే చేటలో ఉన్న బాదమాకులు విస్తరి కుడుతూ గోవిందనామాల పాట పాడుకుంటుంది.)
మల్లన్న : (ఆదుర్దాగా ప్రవేశించి ఇల్లు నాలుగు మూలలా వెతుకుతుంటాడు.)
మాచమ్మ : అబ్బాయీ! మళ్ళీ వచ్చావు మేడికోల మరిచిపోయినావా ఏమిటి?
మల్లన్న : మామ రాలేదామ్మా!
మాచమ్మ : ఏ మామ నాయనా?
మల్లన్న : శ్రీనాథుడు మామ.
మాచమ్మ : ఏడీ! రాలేదే! వాడు బతికున్నాడా? పోనీ ఇప్పటికైనా అక్కయ్య బతికున్నదని జ్ఞాపకం వచ్చింది అంతే పదివేలు.
మల్లన్న : మేనా మన ఇంటికి రాలేదూ? ఈ ఊరి పక్కగా మామ ఎక్కడికైనా వెళ్లుతున్నాడేమో!
మాచమ్మ : ఎవరినైనా జూచి మామనుకున్నావేమో!
మల్లన్న : ఎవరినో చూడటమేమిటి? అంతకథ జరిగితే ఉఁ - ఇంకా రాలేదేం.
మాచమ్మ : ఏం కథ జరిగిందేమిటి?
మల్లన్న : మామయ్య మేనా ఎక్కి
మాచమ్మ : ఆ c......
మల్లన్న : మన పొలిమేర పొలం గట్టు మీదగా వస్తున్నాడమ్మా!
మాచమ్మ : నిన్నుజూచి మేనాలో పిలిచి ఎక్కించుకోలేదురా? ఏదో సామెతలా ఉంది ఎందుకంటాడేం!
మల్లన్న : రాజాస్థానాలల్లో భట్రాజులలాగా కవిత్వం చెప్పి ప్రాభవం సంపాదించిన ఆయన కళ్లకు ఎక్కడో పొలం దున్నుకొంటూ పొట్ట పోసుకుండే మనం కనబడతామా, దానికేం కనబడక పోతేమానె-
మాచమ్మ : ఏం చేశాడేమిటి?
ఏకాంకికలు
345
