పొలతి! బేలవె నీవు
ప్రొడతన మెరుగవే!
ననకులమ్మున కెంత
నగుబాటె, నగుబాటె! నెమ్మదికి....
ఈ కోన నీకంటె
తావిగల పూవేది!
ఆతురత యేగాని
ఆతడెరుగడె మనసు నెమ్మదికి....
చారుదత్తుడు : (ఒక చేతిలో వీణను నిలిపి వెళ్ళి వసంతసేనను మరొక చేతిలోకి తీసుకొని) ప్రియా!
వసంతసేన : ప్రభూ!
చారుదత్తుడు : (సేదతీర్చిన తరువాత) జాజిపూలను ఆఘ్రాణించటానికి ఈ కాలమంత మంచిదిలేదు. ఈ ఋతువులో ఉద్యానవనాలు సామాన్యమైనవే నందనవనాన్ని పరిహసిస్తవని ప్రతీతి. నిజమేనా?
వసంతసేన : అసత్యం అనుభవపూర్వకంగానే గ్రహిద్దాం.
వర్షం కూడా కొంచెం వెనకబడినట్లుంది. తోటకు....
చారుదత్తుడు : (చూచి) దుర్దినలక్షణాలు దూరమైపోయినవి.
నేను మన ప్రయాణ సన్నాహం చేయమని పూర్వమే వర్ధమానకుడిచేత బండి సిద్ధం చేయించాను. అతడు రాగానే నీవు బయలుదేరు.
వసంతసేన : (అంగీకారాన్ని సంజ్ఞమూలకంగా తెలియజేస్తుంది).
చారుదత్తుడు : (నిష్క్రమిస్తాడు).
వసంతసేన: (చారుదత్తుడి తాళపత్రగ్రంథంలో పద్యాలు చదివి హృదయానికి హత్తుకుంటుండగా మదనిక ప్రవేశిస్తుంది. వసంతసేన ఉలికిపడి మదనికను చూసి శాంతించి) అమ్మాయీ! ఈ హారం స్వర్గీయులైన మా అక్క ధూతాదేవిగారిది. ఈ హారాన్ని ప్రణామాలతో లోపల ఒదినగారికి సమర్పించు.
మదనిక: అదేమిటక్కా! చారుదత్తులవారికి కోపం రాదూ!
వసంతసేన
175
