మదనిక : (కోపం చూపిస్తుంది).
వసంతసేన : పోనీలే ! (మైత్రేయుడితో) ఆర్యా! నేను మీ ఇంట్లో దాచిపెట్టమని ఇచ్చిన భూషణపాత్రను కన్నం వేసి దొంగిలించాడు మా మదనిక మొగుడు.
చారుదత్తుడు: మదనికకు పెళ్ళైందా ఏమిటి?
వసంతసేన : దానికీ మీరే కారకులు - మొన్న రాత్రే పాణిగ్రహణం!
చారుదత్తుడు : సంతోషం!
మైత్రేయుడు : (ఆలోచించి) మదనిక దొంగపెళ్ళామన్న మాట!
చారుదత్తుడు : (నవ్వుతూ) దొంగ పెళ్ళాం కాదోయ్ - దొంగకు పెళ్ళాం.
మైత్రేయుడు : ఏమైతేనేం? మన సువర్ణపాత్ర దొరికింది. దొంగ చిక్కాడు. నేను చెప్పలేదుటోయ్ ప్రశ్న - సరిగా అన్నట్లే నాలుగోదినానికి దొంగ దొరికాడు.
చారుదత్తుడు : వసంతసేనా! నీవు కూడా జూదరివైనావా?
వసంతసేన : మీరు జూదరులైతే నేనుమాత్రం జూదరిని కాకుండా ఉండగలనా?
మదనిక : బాబయ్యా! మీరింకా కొంతసేపు ఇక్కడే ఉంటారా?
మైత్రేయుడు : మీరెవ్వరూ లెమ్మనకుండానే ఈ చలిగాలి రయ్యిమని విసరికొడుతూ నన్ను లేచిపొమ్మంటున్నది - అమ్మాయీ, ఒకమాట. (ఇద్దరూ నిష్క్రమిస్తారు).
చారుదత్తుడు : వసంతసేన : (ఒకరిని చూచి ఒకరు నవ్వుకుంటారు)
చారుదత్తుడు : ప్రియా! నేను జూదరిని ఎందుకైనానో తెలుసునా? ఈ జగత్తు నాబోటి నిరుపేదను నమ్మదని. సత్యం ఎవరికి బోధపడుతుంది. కేవలం ప్రచారంమీద ప్రపంచము నడుస్తున్నది. తనలోపాన్ని ఒకరిమీదికి నెట్టటం కన్నా ఒకరి లోపాన్ని తనమీదికి తీసుకోవటం మంచిదని నా నమ్మకం.
వసంతసేన : మీబోటివారి కది చెల్లుతుంది.
చారుదత్తుడు : (మందస్మితంతో) నీవు మాత్రం ఏమి తక్కువ తిన్నట్టు -
వసంతసేన : అందుకనే మదనుడు మన ఇద్దరినీ -
వసంతసేన
173
