52
వాసిష్ఠరామాయణము
కావున నీవు నిక్కము నెఱింగినను
నీవు స్త్రీయును గావు - నెఱి బూరుషుఁడవు1120
గావు. నపుంస కా-కారంబు గావు.
భావింప నీకొక్క - పతి లేఁడు, నీవు
పద్మభూపాలుని - భార్యవు గావు
పద్మాక్షి నీ విట్టి భ్రాంతి వర్జించి
పరమాత్మ నే నని - భావింపు మనుచుఁ
బరిపరివిధముల భారతీదేవి
చెప్పినం, దనుఁ దానె చింతించి లీల
యప్పు డిట్లనియె నో - యమ్మ గీర్వాణి!
నీవు చెప్పిన రీతి నిశ్చయంబయ్యె,
నావిప్రమిథున మున్నట్టి సజ్ఞకును1130
ననుఁ గొనిపొమ్మన్న - నగుచు నద్దేవి
మనమున భావించి మరల ని ట్లనియెఁ
'దరుణి! యప్పరమచైతన్యచిద్రూప
సరణిని నీవు నిశ్చయముగా నాత్మ
భావించి తత్వరూపంబున నైనఁ
బోవచ్చు నావిప్రపుంగవుఁ జూడఁ
రావచ్చు నీ స్థూల - కాయంబుతోడఁ
బోవుట దుర్లభంబుగ నుండుఁ గానఁ
బరఁగఁ జిత్తస్వరూపమును ధరించి
తెఱఁగొప్ప నాటి భౌతికశరీరంబు1140
నారసి ధ్యానింప నపుడు మావంటి
వారి కెల్లను చిర - వాసనచేత
