పంచమప్రకరణము
311
మను విట్టు లనియెఁ 'జి - న్మయమగు గుణము
ఘనమగు చైతన్య - గగన వస్తువును
గుణములచేఁ గనఁ - గూడునె?' యనిన
గుణవంత! విను కొండ - గుఱివెట్టినటుల
నంతయు బ్రహ్మమే - యని యఖండముగ
చింతించి పొందుమా! - చిత్పదమందె'
యని యుపదేశించి- యామను నరిగె.
ననఘుఁడై యిక్ష్వాకుఁ-డా జ్ఞాన మెఱిఁగి,
పొసఁగ జీవన్ముక్తిఁ - బొంది రాజ్యంబు
పన మీఱ ధీరుఁడై-పాలించుచుండె,410
ననుచు నిక్ష్వాకు వృ-త్తాంత మా మౌని
మనుజేంద్రునకుఁ జెప్పి - మఱియు నిట్లనియె:
శ్రీరామ! యిపుడు నేఁ -జెప్పినరీతి
నారూఢ విజ్ఞాని - యగువాని కిలను
లౌకికాచార జా-లంబులు తఱచు
లేక, ప్రపంచని-ర్లేపుఁడై యుండు'
నన విని శ్రీరాముఁ - డతనికి మ్రొక్కి
'మునీనాథ! జీవత్వ - ముక్తు లీయిలను
నాకాశగమనాదు - లైన సిద్ధులను
జోకగాఁ గోర రె-చ్చోటులనైన420
ననియంటి, రిఁక వారి - యధికత లెట్లు
గనవచ్చు?" నని పల్కఁ-గా నా వసిష్ఠ
ముని రాము నీక్షించి - మొనసి యిట్లనియె.
'ననఘాత్మ! విజ్ఞాను - లైనట్టివారు
