310
వాసిష్ట రామాయణము
తుదను ముక్తినిఁ బొందు-దు మటంచుఁ దలఁతు,
రది యెట్టులన్న మ-హాతీర్థములను
శ్వానముల్ మునిఁగిన - చందంబు గాదె?
జ్ఞానంబు గలుగ నా - క్షణమాత్రమందె
యానందకరమగు - నమలసమాధిఁ
బూని జీవన్ముక్తిఁ - బొందఁగావచ్చు'380
ననఁగ నిక్ష్వాకుఁ డి-ట్లనె నింద్రియముల
కును, విషయంబుల-కును, బరాత్మకును
వేఱుగా కొకటి యౌ-విధము దోఁచినది.
యారీతిఁ దెలియు టె?-ట్లన మను వనియె:
'విను పక్షు లంబర - వీథిఁ జరించు
ననువున విషయేంద్రి-యము లాత్మయందు
వరుసగాఁ దమతమ - వ్యాపారములను
జరియించు, నాత్మ కా -సంగంబుం గలదె?390
గగనాంతరమునందు - గాలి చరింప
గగన, వాయువులకుఁ - గలదె సంగంబు?
ఆ చందమున సచ్చి-దాకాశమందుఁ
దోచుఁ బ్రపంచంబు - తుది నంటలేదు.
కనుకఁ బ్రపంచంబు - కల్లగా నెఱిఁగి
తనుతరశుద్ధ చై-తన్యంబు వెపుడు
గనుఁగొనుచుండు మ-ఖండ లక్ష్యమున'
ననఁగ నిక్ష్వాకుఁ డి-ట్లనియె 'నో తండ్రి!
త్రిగుణంబు లడ్డమై - త్రిమ్మరుచున్న
నగుణచైతన్యంబు - నరయు టె?ట్లనిన400
