302
వాసిష్ఠరామాయణము
యా పరమాత్మగా - కన్య మొం డొకటి
యేపట్లనైన లే - దెఱుకే పరాత్మ. 190
యా రహస్యాత్మ యం-దంట, కజ్ఞాన
కారణమై యహం - కార పూరుషుఁడు
తా నన్నిటికినిఁ గ-ర్త నటంచు మూఢ
మానవులను వృథా - మాయాబ్ధియందు
ముంచు సంతియె కాని, - ముక్తపూరుషుల
యంచున నిల్వలే -కణఁగు మిథ్యగుచు.
శ్రీరామచంద్ర! యా - చిద్బ్రహ్మమునకుఁ
బారంబు లే, దిట్లు - భావించినట్టి
యతఁడె మహాత్యాగి - యనఁబడు, మఱియు
నతఁడె మహాకర్త - యన నొప్పుచుండు,200
నతఁడె మహాభోక్త - యగుచుండు; దీని
కితిహాస మొక్కటి - యేను చెప్పెదను.
భృంగి ఉపాఖ్యానము
విను! భృంగి యొకనాఁడు - విశ్వేశుఁజేరి
ఘనభక్తితో మ్రొక్కి - కరములు మోడ్చి
'యో నాగభూషణ! - యో ధర్మనిపుణ!
యే నిశ్చయముఁబట్టి - యీ జగజ్జీర్ణ
గేహమందుండి యీ - క్లేశ సంసార
మోహబ్ది నెటు దాఁటి - ముక్తిఁ బొందుదును?
ఆవిధ మెఱిగింపుఁ - డనిన, సత్కృపను
పాపకాక్షుఁడు నవ్వి - పల్కె ని ట్లనుచు210
'ననఘ! భృంగీశ! మ-హా గోప్య మొకటి
వినిపింతు, నది నీవు - వేర్వేఱ వినుము!
