256
వాసిష్ఠరామాయణము
ఏ పుణ్యమహిమనో - యిపుడు నీ మేన
దీపించె యౌవన - దివ్యతేజంబు, 1250
వెలఁది! నే నిప్పుడు - వృద్ధుండ నైతి
నల భోగభాగ్యసౌ-ఖ్యముల నేనొల్ల,
నతిపతివ్రతవు నీ-వైనందువలన
నతివ! నిన్నిం దుంచి - యరిగిన నాకు
మదిలోఁ గొదువ లేదు - మహి నెల్ల నీవు
పదపడి నీ రీతిఁ - బాలింపుచుండు!
క్షితి నేలుచుండి నేఁ - జిత్త విశ్రాంతి
హతమొప్పఁ జెందలే - నెన్నాళ్ళ కైన
బరఁగ బ్రహ్మేంద్రాది - పదములం దున్నఁ
జిరముగా నిల్వదు - చిత్తవిశ్రాంతి, 1260
కావునఁ దపమునే - గహనంబులందుఁ
గావింపవలయు ని-ష్కర్షగా ననుచుఁ
బలికి చూడాలకుఁ బట్టంబు గట్టి,
వెలయు రాజ్యము నేలు- విధముల నెల్లఁ
జెప్పి చూడాలచే - సెలవంది. నృపతి
యుప్పురం బెడఁబాసి - యా రేయి వెడలి,
దూరాటవుల నొక్క దుర్గస్థలంబుఁ
జేరి యందుఁ దపంబుఁ - జేసెద నంచుఁ
దలఁచి, జితేంద్రియ-త్వంబుచే ముక్తి
వలనుగాఁ దాఁ బొంద -వచ్చు. గా కనుచుఁ 1270
బోఁడిమి నందున్న - పుణ్యతీర్ధమున
మూఁడు కాలములందు - మునిఁగి లేచుచును
