248
వాసిష్ఠరామాయణము
చూడాల! నీకు భా-సుర యౌవనంబు
పోఁడిమి నే రీతిఁ - బొడమె వింతగను?
ముదిమి యెక్కడ డాఁగె? - మోహనతేజ
ముదయించి నీ మేన - నొప్పుచుండుటకు
హేతువే? మా చంద - మెఱిఁగింపు మనిన
భూతలేశ్వరున క-ప్పొలఁతి యిట్లనియె:
'నరవర! యీ యౌవ-నంబుఁ, దేజంబుఁ
బరభూమి కరిగి సం-పాదింప లేదు,
వినుము, తొల్లిటి మేను - విడుచుట లేదు.
జననాథ! క్రమ్మఱ - జనియింప లేదు, 1070
ఇది నాకు సహజమై-యే యున్న దిపుడు,
కుదురుగా మనల కా-గురుఁడు సత్కృపను
నుపదేశ మిచ్చిన - యుచితవాక్యముల
నెపుడుఁ దలంపుచు. - నెఱుక నేమఱక.
యీ సర్వమును బాసి, - యేకమై నిలిచి,
తా సర్వమగు పర-తత్త్వంబుఁ గనుచు,
నల గగనసమాన-మగు మదిలోనఁ
దలఁగక నిస్సంగ తను నే రమింతు;
లే దుదయంబును, - లేదు నాశమును
లేదు లేనిది, యాత్మ - లీలఁ గల్గినది 1080
యనుభూతి యనుభూత - మనుచు సుఖింతు;
జననాథ ! దోష, రో-షము లాత్మ కిపుడు
దోఁపకున్నవి మహా తుర్యభావమున
కాపట్య కలిత జ-గజ్జాలమునకుఁ
