చతుర్ధప్రకరణము
213
పరతత్త్వరతుఁడవు - పావనాత్ముఁడవు
నిరతసంతోషివి - నీ చరిత్రములఁ
దలపోయ నతివిచి-త్రములు గావునను,
సలలిత విశ్వభూ-షణముగా నమరి, 260
తనివి, బొందుచు సదా-త్మసుఖాతిశయము
ననుభవింపుచు నుండు-మయ్య! నీ వీచట'
ననుచు వాయసయోగి - నచ్చట వీడు
కొని నేను వచ్చితిఁ - గుతలంబునందు
నానందముగ భుశుం - డాఖ్యాన మెవరు
పూని విన్నను వారు - భూరిచిత్పదము
నందుఁ బొందుట కర్హు-లగుచు జీవింతు,
రిందుకు సందియం - బించుక లేదు.
అలభుశుండునివలె - ననిలధారణము
చెలఁగి చేసినఁ జిరం-జీవు లయ్యెదరు. 270
మే నుండు యోగమున్ - మెచ్చక కొంద
ఱానందకరమగు - నట్టి విజ్ఞాన
యోగసాధనముఁ జే-యుదు, రందువలన
రాగదోషములు దూ-రము లగుఁ గానఁ,
గాయంబుపై నాశ - గలుగ, దందులను
వాయుధారణఁ - జేసి వసుధ జీవింప
నాస కొందఱు ప్రాజ్ఞు-లదియేల? యనినఁ
గాసెల వచ్చి యె-క్కడనైన నరుఁడు
అలసి నిద్రించి లిం-గాంగంబుతోడఁ
గలలను జెంది సు-ఖంబు, దుఃఖంబు 280
