తృతీయ ప్రకరణము
179
ప్రారబ్ధ మనుభవిం-పఁ దలంచి యతఁడు
వారక సంసారి-వలె నటించినను,1230
నలఘు సూర్యుఁడు చల్ల - నైననుగాని,
యలఁ జందురుం డుష్ణు - డైననుగాని,
మొగి నగ్నిశిఖ లధో - ముఖములు గాని,
యగణితాత్మ సుఖంబు - నంటిన యోగి
పొలుపారి విస్మృతిఁ - బొందఁ డటంచు
బలికిన విని రామ-భద్రుఁ డిట్లనియె:
'ఓ మునీశ్వర ! యూర - కుండక చిత్త
మేమిటఁ జలియించు? - నేమిట నిలుచుఁ?
గరుణ నాచిత్తరో-గమ్ము హరించు
పరమౌషధంబుఁ జె-ప్పందగు' ననిన1240
విని వసిష్ఠుఁడు పల్కె - 'విను రామచంద్ర!
ఘనమైన చిత్తరో-గమునకు రెండు
గల వౌషధములు: యో-గమనంగ నొకటి,
యలఘు తత్త్వజ్ఞాన - మన్నది యొకటి
యున్నది విను యోగ - ముఱుకు చిత్తమును
పన్నుఁగాఁ బిగఁబట్టి - బంధింపనోపు:
పరమ విజ్ఞాన మా పరమవస్తువును
సురచిరప్రజ్ఞచేఁ - జూపఁగా నోపు.
నది యెట్టు లనినఁ బ్రా-ణాపానయుగళ
ముదయించి చరియింపు-చున్న చిత్తంబు1250
చలి యింపుచుండు, ను చ్ఛ్వాస, నిశ్వాస
ములను నిల్పినఁ జిత్త - మును నిల్చుఁ జిత్త
