174
వాసిష్ఠరామాయణము
హాస, విలాసోపాఖ్యానము
లలితులు హాస. వి-లాసు లిద్ద ఱనఁ
గల రన్నదమ్ము-లగ్రజుఁడు హాసుండు.
అనుజుఁ డొప్పు విలాసుఁ డతఁ డొక్కనాఁడు
ఘనుఁడైన హాసునిఁ - గాంచి యిట్లనియె:
'ఓ యన్న! యెఱుఁగంగ-నుచితమైనట్టి
నీ యాత్మ తత్త్వంబు - నీ వెఱింగితివె?
తక్కక పరమబో-ధము జనించినదె?
చక్కఁగా బుద్ధి విశ్రాంతి నొందితివె?
గురునిష్ఠ గల నీకుఁ-గుశలమే?' యనుచు
నరమరలేక యి -ట్లడుగ, హాసుండు 1120
విని యిట్టు లని పల్కె - 'విపినంబులందుఁ
బనిఁబూని విపుల త - పముఁ జేయు నిన్ను
మొనసిన నాపుణ్య-మున నేఁడు గంటి
ననఘ! సంసారమం-దలమటంబడుచు
వారక వర్తించు - వారికిఁ గుశల
మే రీతిఁ గలుగు? న-దెట్లన్న వినుము!
ఎందాఁకఁ బరమాత్మ - నెఱుఁగక యుండు
నందాఁక జిత్త ల- యంబు గాకుండు,
నెందాఁక సంసార - మెనయుచునుండు
నందాఁక నీ యాశ-యణఁగి పోకుండు, 1130
నెందాఁక సమబుద్ధి - యిరవుగాకుండు
నందాఁక సుదయింప - దాత్మ సద్బోధ,
