170
వాసిష్ఠరామాయణము
నాకట్టి శాంత మె-న్నటికి లభించు?
నే కరణిఁ దరియింతు - నేను?' నటంచుఁ
దనలోనె తాను వి - తర్కించి, రాజ్య
మొనరఁ బాలింపక, - యురుచింత నెనసి 1020
యుండగా, నంతలో - నొక్కనాఁ డటకు
మాండవ్యుఁ డనియెడు - మౌనిపుంగవుఁడు
వచ్చిన, నమ్మౌని - వరుసకు మ్రొక్కి,
హెచ్చుగాఁ బూజించి - యెంతో నుతించి,
తనమదిలోఁ జింత -దాఁచ కంతయును
వినిపింప. నమ్మౌని - విభుఁ డిట్టు లనియె:
'ధరణీశ! విను మహం-తను. కామములను.
మురువొప్ప మమకార - మును విసర్జించి,
నీయాత్మ నీవెయై - నిఖిలరాజ్యంబు
సేయుచు నుండు మీ-చింత యేమిటికిఁ? 1030
దన యుపాయమున. య-త్నమున నీహార
మున నుండు లతచంద-మున మానసంబు
తన వెలాపము వీడి - తనియుచు నుండుఁ
దనవిచారమున సం-తర్మనోమలిన
మును దన్నుఁ బొందక - ముఱిగి నశించు:
జననంబు నొందుచుఁ - జచ్చుచు మరలఁ
బుట్టుచు గిట్టుచు - భూరిదుఃఖముల
నట్టిట్టు జుణుఁగుచు - ననుభవింపుచును.
కడతేరలేక, దుః-ఖసుఖాబ్ధులందుఁ
బడి పొరలుచునుండు - ప్రజలను జూచి, 1040
