తృతీయప్రకరణము
167
పనుపడు దృశ్య ప్ర-పంచంబు మిథ్య
యని తాను ధ్యానించు-నటువంటివాఁడు
హాయిగా సంసారి - యై యున్న నేమి?
పోయి తపోవనం-బున నున్ననేమి? 950
కొఱఁత లే, దతఁడు ము-క్తుం డెచ్చ టున్న,
నరుదుగా సంసారి యగు యోగి కెపుడు
ధర నిరుపాధి చే-తశ్శీతలత్వ
మిరవగుటం జేసి యేపు డరణ్యమున
ఘనతరవైరాగ్య - కలితుఁడై, యోగ
మొనరించి, విమలుఁడై-యుపశాంతుఁడైన
యతనికి, నతనికి - నరసి చూచినను
గతియొక్కటే, రెండు - గతులు గా వనఘ!
లలినిఁ జేతశ్శీత - లత్వంబు మదిని
నిలువక చలియించె - నేని, యేమఱక 960
మఱి హఠయోగ స-మాధిఁ గావించి,
పొరినిఁ దచ్ఛాంతినే - పొందఁగావలయు,
నమరి యనంతుబు-లగు చిత్తతాండ
వము లెల్ల నుపశాంతి - వలననే కాని,
మఱి వేఱె గతి నవి - మాన్పఁగా రాదు,
సరవి నందున శాంతి - సాధింపవలయుఁ;
తరమిడినట్టి శాం తగుణంబు చేత
మఱి మఱి చిత్త స-మాధాన మొదవు.
అంతటి యోగికి - నఖిలవాసనలు
శాంతంబులగు; సర్వ - సముఁ డగు నతని 970
