142
వాసిష్ఠరామాయణము
నల పరబ్రహ్మ మే - నైనందు వలన
నలువొప్పఁగా నేను - నా మాననమున390
నాకు మొక్కెదఁ జిదా - నంద సద్రూప!
శ్రీకరానంతాత్మ! - చిరకాలమునకు
నీవు నే నైతిని - నేను నీవైతి,
వీ విధంబున భేద - మించుక లేదు,
గనుక నే నాకు మ్రొ - క్కందగుఁగాన,
మొనసి నాకే నేను - మ్రొక్కెద ననుచుఁ,
దనలోనె భాషించి, - తనుఁ దానె మఱచి,
పనుపడ నిర్విక - ల్ప సమాధియందు.
నచలుఁడై పంచస - హస్ర వత్సరములు
లుచిత వృత్తిని నిల్చి యుండె, నంతటను390
ప్రాకటంబుగ రాజ్య - పరిపాలనంబు
లే కుండినందున, - లేచి చోరకులు
లోఁగక పాతాళ - లోకంబుఁ జెఱుప
సాగిరి, ధర్మంబు - సమసె నానాఁట,
నావిధం బెఱిఁగి మ - హాను భావుండు
శ్రీవిష్ణు దేవుండు - చిరకృప మీఱఁ
బక్షివాహన మెక్కి - ప్రహ్లదు చెంత
కక్షీణతేజోమ - యాంగుఁడై వచ్చి
కదలక మెదలక - ఖండ నమాధి
వదలని ప్రహ్లాదు - వరనిష్ఠఁ జూచి,390
ప్రేమతో జలద గం - భీర భాషలను
వే మా ఱుఁ బిలిచిన, - వినిలేవకున్న,
