పుట:Thupanu, by Adavi Bapi Raju.pdf/88

పోయేవాణ్ణి. ఆమె కన్నులు బొమ్మలలో వేయగలిగిన చిత్రకారుడు లేడు. మొలేరాంకాని, అజంతా చిత్రకారులు కాని ప్రయత్నించినా వాని అందాలలో ఒక అంశమాత్రం చిత్రించగలరో లేదో!

    మా ఆనందంలో దేహవాంఛ లేదనను. నాకు పూర్తిగా ఉంది. కాని దేహాతీతమైన ఏదో మహత్తరానందము నన్నా రోజులలో ముంచెత్తేది. నాలోని ప్రతిఅణువు పులకరించిపోయేది. ఆమెపై కామవాంఛ లేకుండానే నే నామే ఎదుట ఉంటేనే చాలనిపించేది. ఆమె దేహసౌందర్యము తనినోవ చూచి ఆ అనుభూతి మత్తతలో మైమరచేవాణ్ని. ఆమె నాయెదుటే అలంకరించుకోవాలి, ఆమె సిగ్గుతో కుంగిపోయేది. ఈ లాటి వేళలలో మీరు నాకు కొత్తఅని కాదండీ అని శకుంతల అనేది. ఆమెకు సిగ్గు మాత్రమే! నిలువుటద్దం ఎదుట ఆమెనూ, గ్రీకు వీనసు విగ్రహాన్నీ నిలుచుండబెట్టితే వీనస్సే తేలిపోయేది.

    ఆమె చెవులు, భుజాలు, నడుం, జఘనము, పాదద్వయం ఊహించుకోలేని పరమమూర్తిత్వంలోని దివ్యశ్రుతులే! ఇవన్నీ నాకు సన్నిహితంగాలేని ఒక క్షణం లేదు. రాత్రిళ్ళు నాకు నిద్రలేదు. నా ప్రక్కలోని సర్వలోక నిధి ఏది? ఆమె నా ప్రక్కనే ఉందనుకొని, గుండె నీరయి, నీరసపడి, కన్నీరు మున్నీరై వెక్కి వెక్కి ఏడ్వలేక, అసురుసురయిపోతూ ఉండే వాణ్ని. ఎవరు నా దుఃఖము తీర్చేది? నా శకుంతలే నా దుఃఖము తీర్చగలదు! మనుష్యులు మరల బ్రతికివస్తారా? ఆమె దేవతై నా దగ్గరకు రాకూడదా? ఆమె ఆత్మ నా కౌగిలింతలో ఇనుమకూడదా?
 
ఆమె నా దగ్గరకు వచ్చినట్లు భావించుకొని ఒళ్ళు ఝల్లుమని, ఆమెను ఆ భావంలోనే బిగియార కౌగిలించుకొని, మోమును నా మోముకు చేర్చి, ఎఱుపు వెన్నెల పూవులైన తీయ పెదవులను గాఢంగా ముద్దు పెట్టుకొనేవాణ్ని. ఆమె చీరలు, రవికలు, బాడీలు, లోపరికిణీలు, వల్లెలు నగలు బీరువానుండి తీసి పెట్టెలలో సర్ది వెంట తీసుకువచ్చాను. ఆ చీరలు నా హృదయానికి అడుముకొనేవాణ్ని. అవే గాఢంగా కౌగిలించుకొని పడుకొనేవాణ్ని! ఆ రవికలపై ముద్దులు కురిపించేవాణ్ణి. ఆ నగలు తలపై ధరించేవాణ్ణి. ఈ కర్మకాండ ఇంటిదగ్గర ఉన్నంత సేపూ జరిగేది.

    ఏడ్చి ఏడ్చి సొమ్మసిల్లిపోయేవాణ్ని. నా ఏడ్పుకు నేను అడ్డురాలేదు. నన్ను నేను సమాధానం పెట్టుకోదలచుకోలేదు. ఏడ్చి ఏడ్చి ఏడ్చి ప్రాణం పోవాలనే ఆశించాను. పోతుందనుకునే ముహూర్తాలూ ఉన్నాయి. అప్పుడు వికాటానందం పడి! మృత్యుదేవీ! రా అని అరచాను.

    శకుంతలా ! ఇవి నీ నగలు, ఇవి నీ చీరలు, ఇవి నీ రవికలు. ఏమి చెయ్యను వీనిని! నీతో నన్ను ఎందుకు సహగమనం చెయ్యనియ్యలేదు? ఈ చీరలతో, నగలతో సహగమనం చేయకూడదూ! ఇవన్నీ పోగుచేసి కిరసనాయిలతో తడిపి వానిని నా గొంతువరకు పేర్చుకొని, ఒక్క అగ్గిపుల్ల వెలిగించుకోకూడదా, అని ఆ ప్రయత్నం ప్రారంభించాను.