నాతో గుంటూరు చదువుకు రావాలని తండ్రి గారితో పోరు పెట్టిండి. కాని ఇంటిదగ్గరే ప్రయివేటుగా చదువు చెప్పించారు వినాయకరావుగారు.
o o o
ఆ రోజు ఉదయం తోటనుంచి హేమ ఏదో ఒకవిదమైన తొందరతో ఒకవిదమైన సిగ్గుతో, ఒకవిధమైన పరుగుతో ఆమెకు సహజమైన గంభీర నదీ ప్రవాహంవంటి నడకగాక, భయము నిండిన నడకతో తోటలోంచి నా దగ్గరకు వచ్చిన క్షణంలో, నాయీ చిన్ననాటి జీవితము అద్భుతవేగంతో ప్రత్యక్షమై, మాయమైపోయింది. ఆమెను తోటలో తీర్ధమిత్రుడు తనధూర్తత్వముతో బాధించినాడని నాకామేను చూడగానే అర్ధమైనది. పురుషులలోని పశుత్వము తన కోరలకు ఆడదాని వేడినెత్తురు తగిలితేగాని, తృప్తి అనేది పొందరు. చక్కని గులాబీపువ్వును చేతికిస్తే కొందరు రసిక శ్రేష్టులు రేకు రేకు త్రుంపి, కొన్ని చేతుల్తో నలిపి, కొన్నిటిని పళ్ళతో కొరికి, ఆ సుందరకుసుమాన్ని అయిదు చిటికలలో రూపుమా పేస్తారు. మనోజ్నమానినీ జీవితాన్ని కూడా మనుష్యపిశాచుల కొందరు ఖండఖండాలుగా చీల్చి, నలిపి గిరవాటు వేస్తారు. తీర్ధమిత్రుడు ఎంతటి కర్పూరశలాకలాంటి శరీరం కలవాడో అంతటి కఠినహృదయుడు. అతని జీవిత రేఖలన్నీ హేమ కుసుమదేవి చూచాయగా కని పెట్టినట్టే తోస్తుంది. కాని ఏమో?
అయినా నిప్పుతో చెలగాటాలెందుకాడుతుందో? చపలాక్షులైన స్త్రీల హృదయం ఎంతటివారికైనా అగోచరము కదా? హేమాదేవి తీర్ధమిత్రుని ప్రేమిస్తున్నదా? అయితే ఆ ప్రేమ ఎలాంటిది? నా దివ్యదేవతైన శకుంతల చెల్లెలు తుచ్చప్రేమకు దాసురాలు కాగలదా?
దివ్యదేవీ శకుంతలా! నువ్వు నడిచినది సర్వకాలము పవిత్రవ్యోమ నదీతీరాలే కదా! దివ్యలోక వాసినినైన మహాదేవివి నీవు. కారణ మాత్రుణ్ణయి నీ జీవితంలో ఒక అణుమాత్రం పంచుకొన్నాను నేను! మళ్ళీ నా మనస్సు నా చిన్ననాటి కథమీదికి పోయింది.
o o o
శకుంతల ఎప్పుడూ అబద్దము చెప్పి ఎరుగదు. కాని తియ్యటి ముద్దు మాటలతో చిన్నపిల్లలకు తగిన హాస్యపు సంభాషణలతో సర్వకాలమూ సంతోషముతో ఉప్పొంగిపోయేది. ఆమె వేళాకోళాల కందరము గురి ఔతుండేవాళ్ళము. వాళ్ళమ్మమ్మ మా ఊరు వచ్చినప్పుడనేది అమ్మమ్మా! నీ ఆచారంకోసం ప్రపంచమంతటా తడిపేట్టున్నావే! మనింటి ముందర గేటును బిచ్చగాడు ముట్టుకోవస్తే అంటైపోయిందని, గేటు కడిగి వేస్తావే! వంటిల్లున్నందుకు ఇల్లంతా కడిగించవేం అని, నేనొకరోజున యిప్పుడే వస్తానని తోటకు వెళ్ళి మూడుగంట లాలస్యంచేసి వచ్చాను. మూర్తి బావా! ఇప్పుడే వస్తానన్నావు,ఇప్పుడంటే ఎన్నిగంటలో? అన్నది. నేను తెల్లబోయినాను. ఆమె పకపకా నవ్వినది.
పుట:Thupanu, by Adavi Bapi Raju.pdf/45
ఈ పుటను అచ్చుదిద్దలేదు
