| |
మ్మనముం గప్పినఁ గన్ను గాన కపుడా మత్తేభగంభీరగా
మిని యత్యంతనిరంకుశోద్ధతిని బల్మిం బట్టఁగాఁ జూచినన్.
| 234
|
మొదటి (చరణమున) నిత్యసమాసయతి.235
‘పయట' —
తారాశశాంకవిజయము (2-75) —
| మ. |
జనము ల్లేనియెడన్ శశాంకుసరసన్ సామ్రాణిధూపంబు వా
సన గుప్పన్ నెఱిగొప్పు విప్పి పయటం జన్దోయి నిక్కంగ వే
డ్కను గీల్గంటి ఘటించి చెంగలువ మొగ్గల్ చెక్కి రేరాజు యీ
నన నీవంటిన విచ్చునం చతని మేన న్మోపుఁ దా నవ్వుచున్.
| 236
|
అందే (3-89) —
| చ. |
అని యిక మారువల్క వలదంచును దీనత దోప నాడుచున్
చనుగవ యుబ్బఁగాఁ బయట జాఱఁగఁ గ్రొమ్ముడి వీడ దేహమె
ల్లను బులకింప నీవి వదలం గరకంకణకింకిణీకన
ద్ఘనమణిమేఖలాధ్వనులు గ్రమ్మగఁ బైఁబడి కౌగిలించినన్.
| 237
|
పయ్యెద, పయ్యద (వీటి కుదాహరణములు) ప్రథమాశ్వాసము నందు వ్రాసినాము.238
‘పయంట.' —
తిమ్మకవిసార్వభౌముని శివలీలావిలాసము —
| సీ. |
కిన్నెర మీటి కన్గిఱిపి సన్నలు సేయు
పకపక నగి యేలపదము పాడు
కెంగేల లాంతంబు గిఱగిఱఁ ద్రిప్పు లోఁ
జొక్కుచు వెడవెడ మ్రొక్కు మ్రొక్కు
లింగ లింగ యటంచు చంగునఁ దాటు మీ
సలు గీటి గడ్డంబు చక్కఁదువ్వు
కులుకుచు జిలిబిలిపలుకులు పలుకుఁ గా
మిడియై పయంట కొంగిడిసి తిగుచు
|
|
