పుట:Sukavi-Manoranjanamu.pdf/113

ఊయెల

తిమ్మకవి అచ్చ తెలుఁగు రామాయణము : (ఆరణ్య-59) —

సీ. గీ.⁠

మఱియుఁ దక్కిన కడల ఱేండ్లుఱక మంచి సేయుటకుఁ బంచు నపరంజి యూయెలలును (గద్దియలు మేలిసెజ్జలు పెద్దతొడవు లెపుడు నాయింటఁ గొదలేక యెనసియుండు.)

⁠ 146

‘ఊయల' అనవచ్చును. 'ఉయ్యల' కు

శ్రీనాథుని భీమేశ్వరపురాణము (8-52) —

గీ.⁠

ఆడుచున్నవి పింపిళ్ల నంబరమున చేయుచున్నవి త్రిభువనాశ్లేషకంబు లబ్జనాభుని తూగుటుయ్యలలు గంటె వేనవేలు పయోరాశి వీచిఘటలు.

⁠ 147

కళాపూర్ణోదయము (6-163) —

క.⁠

పలుమరు దలయంటి దగన్ నలుగిడి దోయిళ్ల జలమునం బోర్కాదిం చి లలిం జన్నిచ్చుచు ను య్యల నూపుచు బెనుప దొడగె నాఱవశిశువున్.

⁠ 148

‘పయ్యద' కు

భాస్కర రామాయణము (యుద్ధ. 2357) —

చ.⁠

కదిరిన వేడి బాష్పములు గ్రమ్మి పయిం బయిఁ బర్వ భీతిమై నదరుచు విన్ననైన హృదయంబునఁ బొల్పగు హారయష్టి ప య్యద దడియంగఁ గానఁబడె నంచిత నిర్మల[1]రత్నభూస్థలిన్ (దదుచిత దృశ్యమాన మణిధామ సముజ్జ్వల భాతి దోఁపగన్)

⁠ 149

—ఈ మహాకవి లక్ష్యములవలన పదద్వయ విభాగము చేసిన అప్ప
కవిగారి సిద్ధాంత మెగిరిపోయినది.150

1. ము. పు రత్నభూషలన్