22
శ్రీరామాయణము
—: సుతీక్ష్ణాశ్రమ ప్రవేశము :—
అని నమ్మికలొసంగ - నామునీశ్వరులు
తనవెంటరాఁగ సీ - తా సమేతముగ
ననుఁగు సోదరుఁగూడి - యపుడా సుతీక్ష్ణ
మునివరాశ్రమము రా - ముఁడు ప్రవేశించి490
యచట జటావల్క - లాంబరధరుని
సుచరిత్రు నాసుతీ - క్ష్ణునిఁ జేరఁబోయి
యామునికెఱఁగి తా - నంజలిసేసి
“రాముఁడందురు నన్న - రణ్యభూములకు
వచ్చి మిమ్ములఁజూడ - వచ్చితి” మనిన
మెచ్చి యాముని రాజు - మిగుల దీవించి
చెంత నాసీనునిఁ - జేసి రామునకు
నెంతయుఁ గరుణతో - నిట్లని పల్కె.
“అన్న రాఘవ! మిమ్ము - నన్నదమ్ములనుఁ
గన్నుల వడిదీరఁ - గనుఁగొంటి మిపుడు500
సేమమేకద! ఇంద్రు - చే వింటినిపుడు
భూమినంతయుఁగైక - పుత్రునకిచ్చి
చిత్రకూటనగంబు - చేరి యావెనుక
నత్రిని దర్శించి - యననూయఁ గొలిచి
శరభంగమౌని యా - శ్రమము చేరుటలు
హరిహయుచేత నీ - యాగమనంబు
వినియున్నకతన నే - వేరె యొక్కెడకుఁ
జనువాఁడనై నీదు - సందర్శనంబు
వేసి లోకాంతరా - శ్రితులకై వెదుకఁ
బోసమకట్టి యి - ప్పుడు నిల్చినాఁడ510
