ఆరణ్యకాండము
5
జానకి కేల్వట్టి - చంకను వైచి
దానవుఁ డపుడు రౌ - ద్రరసంబు మెఱయ
గడగడ వడఁకు రా - ఘవుదేవితోడఁ
గడకేఁగి నిల్చి బిం-కమున నిట్లనియె.
“ఎవ్వరురా! మీర - లిమ్మహాటవిని
గ్రొవ్వుతోఁ జక్కని - కోమలి తోడఁ
బోటు బంటులఁబోలి - భుజముల విండ్లు
హాటకపుంఖంబు - లైన బాణములు
కైదువులును బూని - గ్రాసమై నాకు
మీఁ దెఱుంగక వచ్చి - మీరు చిక్కితిరి90
మాయావులై మీరు - మౌని వేషముల
నాయెదురను జడల్ - నారచీరలును
దాలిచి వచ్చినం - దప్పునే మౌని
జాలంబె కాదె భో - జనము నాకిపుడు
తలఁచ నీతలఁపు సుం - దరి తెకదేర
గలిగె నూరికె నాకుఁ - గామాతురునకు
దీని వివాహమై - తెరువాఁగి మిమ్ముఁ
బోనీకఁబట్టి యి - ప్పుడె మ్రింగువాఁడ
నే విరాధుఁడ నాకు - నీ యరణ్యంబు
తావలంబ"ని పల్కు - దానవు మాట 100
విని దైన్యమున మోము - వెలవెలగాఁగ
దన పెదవుల నొకిం - తయుఁ దడి లేక
జానకీవిభుఁడు ల -క్ష్మణు మోముఁజూచి
దీనుఁడై తన పెంపుఁ - దెలియక పల్కె,
"కంటివే లక్ష్మణ! - గాలిమైఁ గదల
