320
శ్రీరామాయణము
యదిమొదల్ ఋష్యమూ - కాద్రికి రాక
మదిఁ గొంకి యుండ నె - మ్మదిగల్గె మాకు
దూరంబు లేదదె - దుందిభి కాయ
మోరామ! బలుఁగొండ - యో యన మించెఁ
గనుఁగొమ్ము వాలి యి - క్కడి కొండమీఁదఁ
దనరిన యీసప్త- తాళంబులందు
నొకతాళపర్ణంబు - లొకనిమేషమున
నొకటి చిక్కక యుండ - నురుశక్తిఁ దునుము!
ఇది వాలి విక్రమం - బిందుకు మీరు
మదిఁ దలంపుఁడు నన్ను - మనుచు మార్గంబు"1080
అన విని లక్ష్మణుఁ - డలతి నవ్వొలయ
వనజాప్తసుతుని భా - వమెఱింగి పలికె.
"ఎందుచే నమ్ముదు - వీరాము శక్తి
యందుచే విశ్వాస - మందుము నీవు
నీవు వల్కిన వాలి - నిజశక్తిగరిమ
లావంతయును మెచ్చు - లైతోఁచ లేదు
శ్రీరాముఁడు వినంగఁ - జెల్లునే పలుక
శూరునిగాఁ జంద్ర - జూటు నేనియును?
వాలికి వెఱచిన - వాడవై యెంత
జోలి చెప్పితివి హె - చ్చులు గావు మాకు1090
దేవదానవనర - తిర్యగాత్ములకు
నేవలనఁ దలంప - నిట్లనరాని
శౌర్యంబు గలిగిన - జానకీరమణు
మర్యాదఁ దెలియని - మాటలాడితివి!"
అన విని సుగ్రీవుఁ - డంజలిచేసి
