220
శ్రీరామాయణము
తానందుఁ బడి ముహూ - ర్తము మూర్ఛనొంది
తెలిసి కన్ దెఱచి న - ల్దిక్కులు జూచి
వెలవెలనై తల - వ్రేలంగవైచు
"అక్కటా! లక్ష్మణ! - యవనిజ వోయె
నెక్కడ వెదకుద - మేమి సేయుదము?
ఎందు వోవుదు మింక - నెవ్వారు దిక్కు?
కందునే సీత చ - క్కని మొగంబింక?" 5240
అనుచు దిగ్గనలేచి - "యదె సీతవచ్చె"
అని "కౌఁగిలించెద" - నని గమకించి
కామునివలఁ జిక్కి - కళవళంబంది
యేమియుఁ దెలియక - "ఏమే! లతాంగి!
పొలయల్క లెంతయుఁ - బ్రొద్దునీకేల?
అలిగి మోమటుద్రిప్ప - నగునె యిందాక?
పరిహాసమునకై నఁ - బాసి యుండుదురె?
తరణి! నాచెంతఁ గై - దండగారాదె?
డగ్గరిరమ్ము చి - ట్టకముల లేని
సిగ్గుల మరుమోము - చేసి యుండుదురె? 5250
నీవు పెంచిన మృగీ - నివహంబుఁ గంటె
నావలె నిన్ను గా - నక కలంగెడును
కన్నియ! కన్నీరుఁ - గార శోకింపు
చున్నవి దయచూచి - యూరార్సు మిపుడు
పక్ష్మలాక్షిని సీతఁ - బాసినవెనక
లక్ష్మణ! నాకు నే - ల శరీరమింక?
పోపుచున్నవి ప్రాణ - ములు నిమిషమునఁ
గావవే జానకి - గన్నులఁ జూపి
