ఆరణ్యకాండము
129
సోమరి యింద్రియ - సుఖపరవశుఁడు
కరినుఁడు క్రూరసం - కల్పుఁడు లోభి
శరుఁ డధర్మపరుం డ - సత్యవాదుండు
ముష్కరుఁ డధముఁడు - మూఢుఁ డజ్ఞాని
నిష్కారణంబుగ - నేఁడు శూర్పణఖ
చేరిన ముక్కునుఁ - జెవులునుఁ గోసి
యారయ మనకెల్ల - నపకీర్తిఁ జేసె
నందుకు బదులుగా - నతని యిల్లాలి3040
నందరు మెచ్చఁగ - నపహరించినను
మనమైలవాసి నె - మ్మది నుండవచ్చు
దనుజుల కెల్లనుఁ - దలయెత్తఁ గలుగు!
నాయన్న దమ్ములు - నన్నుగా నీస
హాయత గల్గిన - యట్టైన నాకు
నెదురింప నేర్తురే - యింద్రాదులైన
యదిగాక నీవు మా-యాబలంబునను
జతురుండ వగుట నా - సాహచర్యంబు
మతి నెంచి వచ్చితి - మనవిఁ జేపట్టి
కనకమృగంబ వై - కలధౌతరేఖ 3050
లను మీరి రత్నవా - లంబుఁ ద్రిప్పుచును
సీతముందఱ నటిం - చినఁ జూచి మెచ్చి
యాతన్వి పట్టి తె -మ్మని వేఁడెనేని
రామసౌమిత్రు లా - రామనుఁ గాన
నేమది వచ్చిన - నెలయింపు మీవు!
రాహుగ్రహంబు చం - ద్రప్రభఁ బట్టు
నూహచే నాసీత - నొడిచెద నేను!
