106
శ్రీరామాయణము
మన నెట్లు నేర్చు నే - మరు మొగంబిడినఁ
గాలునికిని నేను-గాలుండ! కీలిఁ
గీలికి! మృత్యువు - గెడపమృత్యువను!
తనప్రతాపంబుచేఁ - దరణిఁ బావకులఁ
బొనిగింతు! వాయువుఁ - బోలి క్రమ్మరుదు!
నిజమాడు మేఁటికి - నీమది భీతి?
రుజచేతఁగల్లలా - రోపించి పలుక!"
అన నకంపనుఁడు ద-శాననుఁ జూచి2490
వినయపూర్వకముగా - వినుమంచుఁ బలికె.
“దశరథసుతుఁడు ప్ర - తాపభాస్కరుఁడు
శశిబింబవదనుఁ డా - జానుబాహుండు
జితవైరివీరుండు - సింహసంహననుఁ
డతిలోకుఁ డఖలక - ల్యాణశీలుండు
రాముఁడు దండకా - రణ్యంబులోన
నేమిటికో వచ్చి - యెందరింజంపి
యచలుఁడై యున్న వాఁ - డతనితో నెదుర
నచలధన్వియు నోపఁ - డని తోఁచె నాకు"
అని పల్కునంతగా - లాహియుఁ బోలి 2500
కనిసి రోజుచు “నుడి - కించెదనన్ను?
రాముఁ డెవ్వడు? వాడు - రణమెట్లుచేసె?
రాముని వెంబడి - రారుగా నేఁడు
నాయింద్రముఖ్యనా - నామరశ్రేణి
యీ యర్థమంతయు - నెఱిఁగింపు మనిన
ముమ్మాఱుగా దశ - ముఖుఁదేఱిచూచి
