పుట:Shodashakumaara-charitramu.pdf/73

62

షోడశకుమారచరిత్రము

⁠

నతికఠినంబుఁ గాలాంజనాభము సైన         విగ్రహంబును గుర్కువెండ్రుకలును నీలాంబరంబును నిర్దయభావంబు         నత్యంతభయదంబు నగుచుఁ దనరు ఘనతరనిబిడాంధకారభయంకర         శబరసేనాపురస్సరుఁడు వోలె నసమనక్షత్రరత్నచౌర్యమున కంబ రంబుఁ బ్రాఁక నమర్చిన రజ్జు వనఁగ మెఱసి యసిదీప్తిపుంజంబు మిన్నుముట్టఁ జోరుఁడొక్కండు వచ్చి యాసుదతిఁ జేరి.

⁠ 72

క.⁠

ఎక్కడిదానవు నడురే యెక్కడికిం బోయె దొంటి నిప్పుడు నాచే జిక్కతి రమ్మని యక్కఱి యక్కటికము దొలఁగి తమక మడరెడుమదితోన్.

⁠ 73

గీ.⁠

రాజవదన యేఁ జోరులరాజ నాకు నీవుఁ దొడవులుఁ జిక్కితి నిలువుమనుచు మగున కరపంకజమువట్టి తిగిచె రాజు కదళిఁ గబళించు నున్మదగజ మనంగ.

⁠ 74

వ.⁠

ఇట్లు కరంబు వట్టి తిగిచినం గరంబు భయంబునొంది యథైన నీతొడవులు గైకొని నన్నరుగంగనిమ్ము క్రమ్మఱ మగిడి వచ్చెద ననిన నవ్వుచు నవ్వనితం గనుంగొని.

⁠ 75

చ.⁠

మనసిజరాజ్యలక్ష్మి యగుమానవతీమణి నేకతంబునం గనుఁగొని యిచ్చ నీప్సితసుఖంబులం బొందక నీవు వోయిర మ్మనియెడు కూళుఁడుం గలఁడె యంగన యిట్టులు వల్కె దేటికి

⁠