విజ్ఞానకోశము - 3
చరిత్ర రచనారీతుల వికాసము
పైన చెప్పబడిన అనేక కారణములచేతమ, ప్రత్యక్ష ప్రమాణములచేతను, హితాహార విహారోపచారములు జీవిత సంరక్షణమునకు (ఆయు రభివృద్ధికి) ప్రధాన కారణములు. ఇందుకు భిన్నములగు అహితాహారవిహారోచా పరములు మృత్యువునందించును.
ఆయుర్వేదము, ఆయుఃపరిమితిని నిర్ణయించలేదు. ఈ సందర్భములో పైని సతాంసమ్మతమగు ఆయువు నూరు సంవత్సరములుగా మాత్రము చెప్పి విడిచినది. మానవుని ఆయువు అపరిమితమైనది. అనంతకాలావధి గలది- అని ఆయుర్వేద సిద్ధాంతము. అందుకనియే
అథాతో దీర్ఘం జీవిత మధ్యాయం వ్యాఖ్యాస్యామః.
(చ. సూ. అ. 1-1)
కర్మబ్రహ్మ ప్రతిపాదనానంతరము, మానవుడు బహుకాలము జీవించుటను గూర్చి వివరించెదము అని చరకమున, జీవితమును స్వేచ్ఛానుసారము పెంపొందింపచేయు చర్చ ముందుగా ప్రారంభింపబడినది. ఈ ఆయుఃపాలనమునకు దైవము, పురుషకారము అనునవి ప్రధానములు. ఇందు దైవము పూర్వజన్మార్జిత కర్మానుషంగము గలది. ఆయుర్వేదధర్మానుకరణమగు నిత్యాహార, విహార, వస, నాసన, శయనోపాయన, రత్నాభరణధారణ, బలి, హోమ, మంగళ క్రియాకలాపాది విహితనియతాచార విచారవర్తనముగలది పురుష కారము.
అందువలన "భూతానా మాయుర్యుక్తి మపేక్షతే" (చ. వి. 3.35) ప్రాణి సముదాయముయొక్క ఆయుఃకాలపరిమితి - యుక్తిననుసరించి యోచింపతగినది అని చరకము నిర్వచించినది. ఈ యుక్తియనునది - దైవ పురుష కారములయం దాధారపడియున్నది.
ఇచట - చరకముచే పలుమారులు చెప్పబడుచున్న దైవపురుషకారములు రెండును ధర్మానుబద్ధములైనవి. ధర్మము పురుషార్థ సాధనచతుష్టయమునందు మొదటిది. ధర్మశబ్దమునకు లౌకిక వైదికార్థములు రెండు కలవు. స్థూలముగ ఈ రెండర్థములు ఒకటిగనే కనుపడును. గాని విమర్శనమున మిక్కిలి వ్యత్యాసము కలదు.
లౌకికార్థము న్యాయము. ఇది సర్వదా లోక వ్యవహారమున రాజశాసనముగా వ్యవహరింపబడుచుండును. న్యాయవాదులు, న్యాయస్థానములు దీని కాధారములు.
వైదికార్థము - వేదోదిత విధినిషేధానువర్తనము. ఇది మతప్రతిపత్తికలది. మతములు - మతాచార్యులు - మఠములు - పీఠములు - దీని కాధారము. వైదికార్థము లౌకికార్థమునకన్న సూక్ష్మాతి సూక్ష్మమగు పరమార్థ నిష్పత్తిగలది. ఇందు లౌకికార్థము పునః పునరావర్తనమున కవకాశముగలది. కాని వైదికార్థమందుకు అతీత మయినది. అందువలన ఆయుర్వేదముచే నిర్దేశింపబడిన ధర్మార్థ కామమోక్షము లను పదములందలి యర్దము లౌకికాతీతమగు మహోన్నత భావప్రసారము గలది.
దహరము మీద ధర్మశబ్దార్థము - మానవుని నిత్య జీవన వ్యవహారమున నియమవర్తనునిగా నడిపించుటయై యున్నది. కాని ఈ నియమ జీవనానువర్తనము వైదికార్థమునందే పుంజీభూతమైయున్నది. సర్వార్థసాధనమైన యీ ధర్మము సాధింపబడిననాడు మిగిలిన పురుషార్థములు స్వయంభుక్తములగును. సత్యమైన యీ వేదార్థమును - ఆయుర్వేదము - ప్రత్యేక మొక మత నిష్పత్తి గలదియై విశ్వతోముఖముగ వికసింప జేసినది. ఈ మత సిద్ధాంత స్వరూపము చరకము.
చరకుడు మతప్రవక్త - మతగ్రంథము చరకము.
ఈ గంభీరార్థ ప్రతిపాదితమై, మానవధర్మ సముచ్చయమైన ఆయురామ్నాయ సంప్రదాయము రూపొందింప బడిన ఉత్తమోత్తమ మతగ్రంథము చరకము, అనన్య సామాన్యమగు అభినివేశతంత్ర సంస్కర్త యగు చరకుడు త్రివర్గసాధన ధర్మ ప్రబోధనమగు ఆయుర్వేద మతప్రవక్త.
వే. తి. వేం. రా.
చరిత్ర రచనారీతుల వికాసము :
చరిత్రరచన సక్రమముగను, శాస్త్రీయముగను జరుగుటకు ప్రారంభమై ఎన్నియో సంవత్సరములు కాలేదు. కాని మానవుడు వ్రాయ నేర్చినప్పటి నుండియు చరిత్ర కలదనియే చెప్పవలసి వచ్చును.
భారతీయులకు ప్రాచీనకాలమున చారిత్రక దృష్టి లేదనియు, అందువలననే మన దేశమునందు ప్రాచీన చరిత్రలు లేవనియు, ఉన్నను, ఏవో ఒకటి రెండు కల్హణ, జల్హణాది ప్రణీతములైన 'రాజతరంగిణి' వంటి గ్రంథములు తప్ప శేషించిన వన్నియు అతిశయోక్తి, ఉత్ప్రేక్ష
623
