152
నవనాథచరిత్ర
బుగులుపుత్తురొ మీరు ◆ పురిలోన ననుచు
నగవుచేయక నాకు ◆ నమ్మిక పుట్టఁ
గ్రచ్చఱ నొకబాసఁ ◆ గావింపుఁ డనుచుఁ
జెచ్చరఁ దనతలఁ ◆ జెయ్యివెట్టించి
కొని నూకు నిఁక రాచ ◆ కూఁతురుఁ గదియఁ
జని విలాసంబుల ◆ సరసవాక్యములఁ
జిత్తంబు గరగించి ◆ సిగ్గెల్ల వాపి
సత్తుగా వేడుక ◆ సలుపఁ బోవలయు
మాకు సుఖంబు స ◆ మ్యక్కుగా మొదలఁ
దాఁకిన మరి పిల్చె ◆ దముగాని మీరు
సయ్యన నెడ గల్గఁ ◆ జనుఁ డన్న వడుగు
లయ్యెడ మరి నిల్వ ◆ కరిగి రావేళ
దాసి యామందస ◆ తలుపును నోర
చేసి యాయొజ్జలు ◆ చెలువను జూడ
లోను వీక్షించి యె ◆ లుం గని తెలియఁ
గానని చీఁకటి ◆ కతనఁ జిత్తమున
నీలిచీర ముసుంగు ◆ నిడిన యందంబు
దా లీలఁ జూచుచం ◆ దంబు గానోపుఁ
గాకున్న నేనాఁటఁ ◆ గలదు చర్చింప
భూకాంతుకన్యక ◆ బొల్లి మోమునకుఁ
గానియత్తెఱఁగు ని ◆ క్కంబుగాఁ దెలియఁ
గానక బాలిక ◆ గానఁ దనంతఁ
బలుక నేరక సిగ్గు ◆ పడియెడి ననుచుఁ.
దొలుతవాక్యముల చా ◆ తుర్యంబు దెలియ
మాటలాడెద నంచు ◆ మరికొంత గదిసి
పాటలగంధి సం ◆ భాషింప వేల
నగుచుఁ జుయ్యన వచ్చి ◆ నన్నుఁ గౌఁగిటను
బిగువారఁ జేకొని ◆ బిగియ వేమిటికి
నీవు పల్కక యున్న ◆ నృప పుత్రి నాకుఁ
బోవునే సిగ్గు ...... ...... ....... ....... .......
నని సన్న చేయుచు ◆ నకట యిం తేఁపఁ
జనునె మమ్మింక మా ◆ సానుర్థ్య మెల్ల
వెలయఁ జెప్పెద మిటు ◆ విను మని పలికెఁ
