తృతీయాశ్వాసము
137
నాకును నీదర్శ ◆ నంబయ్యె నింక
నాకిరాతుని మాట ◆ కనుగుణంబుగను
జెలఁగి కృతార్థునిఁ ◆ జేసి రక్షింప
వలయు ననవుడు త ◆ ద్వాక్యంబులకును
మది ననుమానింప ◆ మత్స్యేంద్రుతోడ
విదితంబుగా నంత ◆ వినువీథి నుండి
వలనొప్ప నాకాశ ◆ వాణి యిట్లనుచుఁ
బలికె నీతఁడు పూర్వ ◆ భవమున విభవ
లీలతో మెఱయు క ◆ ళింగ దేశమున
శీలసంపన్నుఁడై ◆ చెన్నొందు నొక్క
ధరణీసురోత్తము ◆ తనయుఁ డాద్విజుఁడు
మరణమొందిన వాని ◆ మానిని పిదప
కులటయై మును చనుఁ ◆ గుడి చెడి శిశువు
నులిచి నిష్కృపతోడ ◆ నొకచోట వైచి
పోయిన మఱియొక్క ◆ భూసురవర్యుఁ
డాయర్బకునిఁ గొంచు ◆ నరిగి మోహమున
వరలఁ జేకొని పెంచి ◆ వడుగుఁ గావించి
[1]పరువొప్ప నపుడు వి ◆ వాహంబునకును
ధనము సంపాదింపఁ ◆ దలపోయు జాడ
మనమున నెఱిఁగి స ◆ మ్మతి బేరమాడి
యర్థమార్జించెద ◆ ననుచు నావడుగు
సార్థముఁ గూడుక ◆ చని దూరభూమి
నొకపురి వేశ్యయై ◆ యున్నట్టి జనని
నకలంకమతిఁ దల్లి ◆ యగుట యెఱుంగ
నేరక కవయుచు ◆ నిత్యకర్మములు
ధీరుఁడై సలిపి వ ◆ ర్తింపుచు న్న తని
యాచార మెడలింప ◆ కనువుగా దనుచు
నీచాత్మురాలు బా ◆ నిసచేతఁ గల్లు
వల నొప్పఁ దెప్పించి ◆ వాఁడు నిచ్చలును
జలములు గ్రోలెడి ◆ సగ్గెడ నించి
యున్నంత నీరువ ◆ ట్టొదవ విప్రుండు
మున్ను గ్రోలినయట్లు ◆ ముదము దీపింప
- ↑ వెరవొప్ప.
