పుట:Navanadhacharitra.pdf/174

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

136

నవనాథచరిత్ర

ధరియించి దరినిబా ◆ దపశిఖరమున
గురువులు వా ఱెడి ◆ గువ్వ నేయంగ
లేక చింతించు ◆పుళిందునిఁ జూచి
యాకీలు దెలిసెద ◆ నని చేరఁబోవ
నా లోన[1] గూఁటికి ◆ నల్లనఁ జేరు
లీల నట్టిట్టు చ ◆ లింపఁక గువ్వ
నిలిచిన నము సం ◆ ధించి చాపంబు
బలు తెగ గొని యేయఁ ◆ బరగుచునున్న
పొడ గాంచి యేనును ◆ బో నమ్ముదొడిగి
నడిఁకిన వాని డెం ◆ దంబు కపటము
తెలియంగ డాసి యి ◆ త్తెఱఁగెట్టి దనుచుఁ
బలికిన వాఁడు చె ◆ ప్పక కొంత దవ్వు
నుసలి యిట్లనియె భూ ◆ నుత తప్పఁబలుకఁ
బొసఁగఁగా వినుము క ◆ పోతంబుగుండెఁ
బరగ మ్రింగిన భూమి ◆ పతి యగు దీని
సిరము మ్రింగినవాఁడు ◆ సిద్ధుఁడై వెలయు
మానవేశ్వర దీని ◆ మాంసంబుఁ దిన్న
వాని కాఁకలి నీరు ◆ వట్టును జరయుఁ
దనుకక పెక్కు వ ◆ త్సరములు బ్రతుకు
నని చెప్పె నొక్క మ ◆ హాత్ముండు నాఁటఁ
గొలె దీనిఁ బడనేయఁ ◆ గొలఁది గా కలసి
వల నేది యిట్లున్న ◆ వాఁడ నే నన్న
వడిచాప మెక్కించి ◆ వాలమ్ముఁ దొడిగి
తడయక తెగనిండఁ ◆ దాదృష్టి నిలిపి
భూమిపైఁ గూలఁ గ ◆ పోతంబు నేసి
యామస్తకము గుండె ◆ యమాంసమేను.
మసలక కైకొని ◆ మాంసంబు బోయ
కొసఁగితిఁ దలఁదింటి ◆ నుత్తమాంగంబు
మరిగుండె యిచ్చితి ◆ మాయన్నకంత
నరుదుగా ధరణీశుఁ ◆ డై యున్న వాఁడు
ఆఁకలి నీరువ ◆ ట్టాదిగా జరయు
లేకయున్నాఁడు పు ◆ ళిందుండు నిపుడు

  1. గూండుకు.