120
నవనాథచరిత్ర
తక్షకుఁ డిట్లనె ◆ ధన్వంతరికిని
మహితాత్మ నీదివ్య ◆ మంత్రంబు మహిమ
మహిఁ జిత్రమగు నైన ◆ మనఁజేయరాదు
మునిశాపదగ్ధుఁడై ◆ ముడిఁగిన నృపుని
ననఘ నీ కతఁ డిచ్చు ◆ నర్థ మేనిత్తు
మిన్నకపొమ్మని ◆ మితిచేయరాని
పెన్నిధిఁజూపినఁ ◆ బ్రియమంది మరలి
యరిగె ధన్వంతరి ◆ యప్పుడు నేను
తరువుతోఁ దొడిఁబడ ◆ దగ్ధమైనట్టి
పరితాపమునఁ జేసి ◆ పాపంపు జీవు
లురగంబు లనుచు వా ◆ యోడక తమ్ము
దూషించుటయు నల్క ◆ తోఁ దక్షకుండు
భీషణదృష్టిఁ గం ◆ పింప వీక్షించి
జాతీయమైన మా ◆ చ ...... ...... .......
ఈ తెఱంగున మున్ను ◆ నెఱిఁగియు నెఱిఁగి
చెడ నాడితివిఁ గానఁ ◆ జెచ్చెర నీవు
కడుక్రూర మగు భుజం ◆ గమవు గమ్మనుచు
శాపమిచ్చుటయు నా ◆ క్షణమె నే నురగ
రూపంబు పూని యే ◆ రూపున నింక
నగు శాపముక్తి నా ◆ కని వేఁడుకొన్న
నగజేశునకుఁ గూర్మి ◆ నందనుండైన
ఘనుమీననాథునిఁ ◆ గాంచి భాషింపఁ
గనియెదు శాపమో ◆ క్షం బని పలికి
చనియెఁ దశకుఁడు నీ ◆ సందర్శనంబు
మనమునఁ గోరుచు ◆ మగిడియు మునిఁగి
యీభంగి నుండుదు .◆నీమఁడుగందు
నాభాగ్యవశమున ◆ నాథవరేణ్య
నెమ్మి విచ్చేసితి ◆ నీప్రసాదమునఁ
గ్రమ్మఱనాకంబు ◆ గనుగొనఁ గంటి
నని విన్నవించి వి ◆ యద్వీథి కెగసి
చనియె గంధర్వుండు ◆ సమ్మదంబెసఁగ
నని చతుర్దశ భువ ◆ నాధీశుపేర
వినుతవేదాగమ ◆ వేద్యుని పేర
