39
ఘనమగు మదినిలకడయును ననఘంబునౌ కవితారుచుల్
గను కవివరులకుఁ దురగయుగము గానుకంచు నొసంగెదన్
తురంగగతివృత్తము
వినుతి గలకవనమున మనుజుల వేడ్కలన్ దగఁ దేల్చుచున్
వనజములఁ దినకరుఁడు ననయము వాసిగా దయఁజూచున
ట్లనయము సుజనుల హృదయములు మహాముదంబును జెందఁగాఁ
గను కవివరులకుఁ దురగయుగము గానుకంచు నొసంగెదన్.
శ్రీ గంగరాజు పున్నయ్యగారు
బిరుదుల నెన్నియో పడసి పెక్కు సభల్ ఘటియించి పండితుల్
నిరుపమ సత్కవిత్వ రమణీయులు వాజ్నిధులంచు మెచ్చఁగా
నఱమరలేక యాశు కవితార్భటిఁ జారుతరావధానముల్
గఱపెడి మిమ్ముఁ బావనులఁ గాంచిన యిప్పురి పున్నెమెట్టిదో!
మీ కావ్యామృత మాధురీ మహిమయున్ మీధారణా శక్తియున్
మీకున్నట్టి సుయోజనాతిశయమున్ మీవాక్య సందోహమున్
వీఁకన్ గన్గొని భారతీ ప్రియుఁడు నువ్విళ్లూరు “నా సృష్టికిన్
జేకూరెన్ గద సార్థకత్వ” మనుచున్ నిక్కంబుగా సత్కవుల్
అడిగినఁ బ్రశ్న నల్కఁగొని యట్టిటు పల్కుచుఁ ద్రోసివేయ కే
నుడివితి రయ్య లెస్సయగు నూత్నవచో రచనా చమత్కృతిన్
వడి వడిఁ గావ్య సంతతుల వైఖరిఁ దెల్పెడి యాశుధార మీ
యడుగుల మ్రోలనే నిలిచె నద్దిర! మీదగు భాగ్య మెట్టిదో!
నిష్కళంకులు మీకైత నిక్కువముగ
మెచ్చుచుండ నీర్ష్యాళువుల్ మెచ్చకున్న
