పుట:Kokkookamu.pdf/156

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది


వ్రాలిన నవ్వలివ్రేళ్ళును
వ్రాలక యిల మోపకున్న వనితను విడుమీ.


తా.

పాదముయొక్క పెద్దవ్రేలుకన్న ప్రక్కనున్నవ్రేలు పొడుగుగా
నున్నను మధ్యవ్రేలు సన్నముగా నుండి వ్రాలియున్నను చివరరెండువ్రేళ్ళును క్రిం
దికి వ్రాలియుండక భూమిమీద మోపకున్నను యట్టికన్నెను వివాహమాడంజనదు.


క.

చెక్కులు నవ్వినవేళల
స్రుక్కుచు నిరవైన నుదుట సుడియున్ను బై
వెక్కసమైనను వట్రువ
ముక్కైనను గన్నెమీఁది మోహం బేలా.


తా.

నవ్వుచున్నసమయమున చెక్కిళ్ళు లోనికి లాగుకొనియున్నను
ముఖమునందు సుడి యున్నను గుండ్రమయిన ముక్కు గలిగినను యట్టికన్నెపై
మోహమును విడువవలయును.

వివాహానంతరము

శ్లో.

అథపరిణయరాత్రౌ ప్రక్రమేన్నైన కించిత్
తిసృషు హి రజనీషు స్తబ్ధతా తాం దునోతి।
త్రిదినమిహ న భిన్ద్యాద్బ్రహ్మచర్యం నచాస్యా
హృదయమననురుధ్య స్వేచ్ఛయా నర్మకుర్యాత్॥


చ.

సురుచిరకన్యకామణిని శోభనలక్షణఁ బెండ్లియాడి యా
పరిణయరాత్రియందుఁ బయిబా టొకయించుక లేక మూఁడువా
సరములదాఁక సంగమవిసర్జనుఁడై సురతేచ్ఛ లేక య
వ్వరుఁడు చతుర్థరాత్రి తగువాంఛితకేళికి నాసఁ జెందుచున్.


తా.

మంచిలక్షణములుగల కన్నియను జూచి పెండ్లి చేసుకొని యారాతిరి
నుండు మూడురాత్రులవరకు దానితో రతి చేయస నాలుగవరాత్రియందు సంభో
గము చేయ నిచ్చగింపజనును.


శ్లో.

కుసుమమృదుశరీరా విద్విషన్తి ప్రయోగా
                        ననధిగతరహస్యైర్యోషితో యుజ్యమానాః।