ఈ పుట ఆమోదించబడ్డది
హృదయము
ప్రణయబలి
215
అతివ, యవివేక దూషితంబైన బంధు
జన సదుద్దేశమే భావి సమయ భోగ
భాగ్యములకు నిరోధక బంధమయ్యె;
దల్లి విషపాత్ర నందీయఁ ద్రావ వలెనొ?
సదనురాగంబు పరిభవక్షతి నొగిలియు
ద్వేషముగ మాఱఁబోదు పవిత్ర మగుట;
వే ఱొకని జీవితంబు నీప్రేమ కతన
సౌఖ్యపడునేని యది కొంత సంతసంబె.
మగనాలి వౌట, నాకుం
దగ దిఁకఁ దలపోయ నిన్నుఁ దక్షిణీమణి, నే
నగపడను దెరల మాటున;
విగతాశుని వీడుకోలు వేడకు మింకన్.
కాని, యొకకోర్కె గలదు; నీ మానసమునఁ
బ్రణయ బలిరక్త ధార లార్ద్రముగ నున్న
మఱవఁ బోకు మత్ప్రేమసమాధిమీఁదఁ
గనికరంబున నొక బాష్పకణము రాల్ప.
నెలఁతా, భగ్నమనోరథుం డగుట నేనే కాని వాంఛింపకే
కలిగెన్ నీ కమృతత్వసిద్ధి, కవితా కల్యాణ సౌధంబునన్
నెలకొంటం; గవియాత్మమ్రుచ్చిలవయేన్ నీతోడి సామాన్యలౌ
చెలులట్లే నివసింతువేమొ యిల నజ్ఞేయంబుగం జీఁకటిన్.
