304
కాశీమజిలీకథలు - మూడవభాగము
ఆ మాటవిని సమ్మతించి యతండరిగి యారునెలలు చనినపిమ్మట నరుదెంచి వీథిలో నిలుచుటయుఁ జూచి మఱిరెండునెలలు మితిజెప్పితిని. ఆగడువున కతండు వచ్చినంత మఱియొకమాసమునకు రమ్మంటి నీరీతి నొకసంవత్సరము గడపితిని. కాని యతం డెప్పటికప్పుడే సిద్దమగుచుండెను అతనికిమాట సెప్పుటయుఁ బని చెరుపుగాఁ దలంచి యొకనాఁ డెట్టకేలకుఁ దెరపి చేసికొని వీథియరుగుపయికిఁబోయి నేను వానిఁజీరి యోరీ! నీవు నాతో మాటాడవలసిన విషయము లేమియో త్వరగా మాటాడుము. తృటికాలముకన్న నెక్కుడు నిలువను. మహారాజువచ్చినను నింత యవకాశమియ్యలేదని పలికితిని. అప్పుడు మా యిరువురకు నిట్లు సంవాదము జరిగినది.
యోగి - వర్తకుడా! సంవత్సరమునుండి నీచారిత్ర మరయుచుంటిని. నీవు కాలప్రవృత్తి తెలిసికొనలేక సంసారసముద్రంబున మునింగి యందుఁగల భార్యా పుత్రాదిక జలజంతువులచే గృసియింపఁబడుచు నాముష్మికమును గురించి యించు కంతయు విచారింపకున్నాడవు అయ్యో! నిన్ను జూచిన జాలిబొడముచున్నది. పిమ్మట నేమయ్యెదవో గదా!
నేను - భార్యాపుత్రులను విడువమనియాయేమి? నీవేదాంతోపదేశము చాలు చాలు. "ముష్ట్యంతందాసరేః పద" మనుమాట నేనెఱింగినదే.
యోగి - నీవేమియు ముష్టి పెట్టనక్కరలేదు. అట్టి యూహతో నీకీమాట చెప్పుటకాదు. నీమూఢత్వమునుజూచి దానిని తొలగించు తాత్పర్యముతో నింత చెప్పుచున్నాను.
నేను — చిరకాలమునుండియున్న నా మూఢత్వము నీవిప్పుడు తొలగింప గలవా? నీ మూఢత్వమును వదల్చుకొని నీవు ముక్తిబొందుము.
యోగి - మాటమాటకు శంకింపక నామాటలన్నియుఁ జెవి నెక్కించుకొనుచు తరువాత నీయిష్టము వచ్చినట్లుగాఁ జేయుదువుగాక.
నేను - నీమాట లివియేనా మఱియేమైనం గలవా?
యోగి - కలవు వినుము. ఏబదియేండ్లక్రిందట నీవులేవు. ఇంక నేబదియేండ్లు దాటినపిమ్మట నీవుండవుగదా. నీకంటె యెక్కుడు మమత్వముచే నొప్పిన నీతాత ముత్తాతలు గాలధర్మమునొందిరి చూచికొనుము.
నేను -- అరువ దేండ్లక్రిందట నీవులేవు ఇక నరువదియేండ్లకు నీవుండవు. వేదాంతముచే దిరుగుచున్న నీ తాతముత్తాతలుమాత్రము భూమి నుట్టికట్టుకొని యూగుచున్నారాయేమి?
యోగి - ఓహో! నీవు నాకేమియు నుత్తరము చెప్పవలదు. నా మాటలు మాత్రము చెవి నెక్కించుకొనుము ఇదియే నాకోరిక
అని పలికి నాశిరంబున దనకరంబిడి యజ్ఞానతిమిరమిహిరోదయంబై న ఉపన్యాసప్రక్రమంబుననే ఱాయివంటి నాహృదయంబును గొంతమెత్తన గావించెను.
